Wolfenstein II: The New Colossus

Są naziści, jest dobry żart, nie ma poprawności politycznej, jest ciekawa fabuła i jest nawet adolf ;)

Kolejna część znakomitej gry. Jest to pozycja obowiązkowa dla fanów tego typu gier. Polecam :)

Pierwsze sceny dają chęć zakonczenia gry ale potem tylko Znisczenie nazistow po tej grze laski same zaczęły na mnie lecieć !!!

Czego tu nie ma, osoby które pierwszy raz ją poznają mogą czuć się oszołomione szaleństwem w jaki popadli scenarzyści. Problemem jest tylko to, że poszli momentami o krok za daleko, od mocno przerysowanych, ale jednak wiarygodnych postaci drugoplanowych z New Order do gromady klaunów, gdzie każdy ma swoją chwilę żeby być na pierwszym planie i coś odjaniepawlić, nazywając to innym neologizmem, przetarantinowili. Sama gra od strony wizualnej, gdy pominiemy naprawdę słabo rozwiązaną mimikę postaci trzecioplanowych, które mówią do ciebie jak kułky z wystawy sklepu z ciuchami, trzyma się bardzo dobrze, ta gra mogłaby właścwie wyjść dziś, i nikt by nie narzekał że oprawa wygląda jak sprzed dekady, co dobrze świadczy o art department. Gorzej jest z technikaliami, co prawda silnik dalej renderuje pięknie, gra raz że katowała mi rtxa okrutnie, dwa, ciągle płakała że ma za mało ramu, aż przestawiłem streaming na low, co skutkowało artefaktami na teksturach w postaci przełączania się mipmap, czasem kilka razy na sekundę, a co gorsza, nieustający stutter, który po prostu na mojej konfiguracji na grze sprzed tylu lat nie powinien mieć miejsca. Przy całym tym rozmachu, ciągle mam nieodparte wrażenie że gra jest zbyt... skondensowana, levele mogłby by być o wiele większe, ciągle miałem wrażenie że ledwo się przyzwyczaję do jakiegoś settingu, a już mi się level kończył. Zastanawiam się, czy to, że machinegames od New Collosus zrobiło Indiana Jones`a to wynik takiej se sprzedaży tej gry, czy zmęczenia tematem (w końcu zrobili 3 gry z serii pod rząd). Wolfensteiny od machinegames to dobre gry, ocierające się momentami o wybitne, ale akurat new collosus zestarzał się jako gra tak sobie.

Wolfenstein 2 to dokładnie to, co kocham – brutalna akcja, świetny klimat i mega wciągająca fabuła. Grało mi się rewelacyjnie, każda misja była pełna emocji i adrenaliny. System walki jest dynamiczny, a bohaterowie mają naprawdę świetnie zarysowane charaktery. Uwielbiam ten świat i tę atmosferę – wszystko jest intensywne, a sama gra trzyma w napięciu do samego końca. A te na****skie świnie, z którymi walczymy? To idealna okazja, by oddać im wirtualnego kopa w tyłek, co w tej grze jest po prostu satysfakcjonujące. Polecam każdemu, kto lubi porządną akcję i dobrą historię!

powiem tak gra ma jebnięcie twórcy nie ukrywają faktu ,że wiele amerykanów ma podobną mentalność do nazioli twórcy przypominają też że naziści nie zabijają tylko żydów a zabijają wszystkich którzy nie są czystymi Niemcami o czym wielu zwolenników tego ustroju zapominają. wcale nie czuć że gra ma 8 lat bo grafika jest na prawdę dobra a zwłaszcza oświetlenie mam nadzieję, że serial który zapowiedzieli również będzie pokazywał brutalność nazistów i aktualny prezydent ameryki tego nie utrudni

Plusy:

✦ Klimat – gra idealnie miesza brutalną alternatywną historię z szalonym, czarnym humorem.

✦ Bohaterowie – BJ i ekipa są napisani zaskakująco dobrze, postacie drugoplanowe to żywe osobowości, a nie tylko tło.

✦ Strzelanie – ciężkie, soczyste, każda broń ma swój charakter i daje satysfakcję, szczególnie podwójne karabiny.

✦ Fabuła – pełna emocji, wzlotów i upadków, momentami wręcz filmowa.

✦ Lokacje – od okupowanej Ameryki, przez Nowy Orlean, po… miejsca, których nie zdradzę – różnorodność jest ogromna.

Minusy:

✦ Poziom trudności – skoki bywają frustrujące, czasem wrogowie topią w ołowiu jak gąbki.

✦ Optymalizacja (na premierze była koszmarna, dziś jest lepiej, ale wciąż zdarzają się dropy).

✦ Konstrukcja misji – zdarzają się powtarzalne korytarze i fragmenty, które sztucznie przedłużają zabawę.

✦ Brak trybu kooperacji – aż się prosi, żeby z kimś rozwalać nazistów razem.

Podsumowanie:
Wolfenstein II: The New Colossus to połączenie kinowej opowieści, świetnej strzelanki i totalnego szaleństwa. Jeśli lubisz kampanie singlowe, które nie boją się balansować między dramatem a absurdem – dostaniesz tu dokładnie to, czego szukasz.