Wartales

Shiro Games stworzyło kolejne arcydzieło. Ilość rzeczy jakie można robić w tej grze, przytłacza. To samo tyczy się rozwoju postaci. Do drużyny poza ludźmi można dodawać zwierzęta pociągowe i dzikie. Klasyczna walka izometryczna, która na najwyższych poziomach trudności przyprawia o rwanie kłaków z czerepu.
W pierwszym DLC dodano możliwość prowadzenia tawerny. Przygotowywanie posiłków, napitku. Zatrudniamy kucharzy, gorzelników, bardów, karczmarza czy nawet złodziei do okradania gości. Zarobione talary wydajemy na meble i wystrój lub wypłacamy sobie jak przystało na średniowiecznego Amaro - do łapy.
W drugim DLC mamy możliwość żeglugi na morzach i walkę z piratami. Nie polecam wkraczać z niedoświadczoną ekipą bo zjedzą nas od razu żywcem. Ogólnie na samym początku gry wybieramy czy gra skaluje się wraz z doświadczeniem czy też gra dzieli się na sektory z różnym poziomem trudności.
Bezapelacyjnie polecam. Nie tylko miłośnikom strategii.

Ogólnie gra dobra i na tym można byłoby zakończyć tą recenzję. Jak ktoś lubi klimaty turowych gier typu Battle Brothers, w których dowodzi się grupą najemników i nie ma de facto żadnej głównej fabuły, to raczej powinien się tutaj szybko odnaleźć.
Ja natomiast mimo iż finalnie zdecydowałem się dać jej łapeczkę w górę, to mam bardzo dziwną relację z tą grą. Strasznie irytują mnie w niej walki, które potrafią dłużyć się w nieskończoność. A walczymy tutaj naprawdę często...
Gra ma system, w którym zatrudniając kolejnych najemników do ekipy - zwiększa nam ilość przeciwników w walkach, proporcjonalnie do naszej grupy. Więc na pierwszy rzut oka można by rzec, że wystarczy mieć małą grupkę najemników. No nie do końca, bo gra ma system profesji, których jest bodajże 10 czy 11. Dodam tylko, że wybierając profesje najbardziej potrzebne według tego, co tam ludzie doradzają w poradnikach, mam ich od sześciu do ośmiu. Wyobraźcie sobie teraz, że przy tych 8 najemnikach, każdą walkę zaczynam z łączną liczbą 15-20 postaci ruszającą się w 1 turze. Walka w walkę. Po kilkunastu godzinach takich walk, zaczęło to u mnie wywoływać jakąś paranoję. Dosłownie zauważyłem u siebie fobię związaną z konfliktami zbrojnymi - tylko i wyłącznie dlatego, że szkoda mi czasu na walki z jakimiś zbójami z łapanki czy wilkami i innymi dzikami, których i tak pełno w tej grze. Więc ostatnie godziny biegałem, starałem się unikać konfliktów na które nie miałem aktywnych zleceń, i taka to właśnie gra.
Porywającego zaplecza fabularnego też nie doświadczyłem (każda lokacja ma swoje takie mini tło fabularne, bo main questa samego w sobie nie ma), więc w sumie żadnych zaskoczeń w trakcie nie ma. Dylematów moralnych z większymi lub mniejszymi konsekwencjami również brak, a w sumie cosik powinno być - w końcu to gra o najemnikach, aż się prosi chociaż o jakieś fajne zwieńczenie questów fabularnych lokacji w ciekawym stylu, spróbować wywołać jakieś emocje u gracza.
Podsumowując, najzwyczajniej w świecie dobra gra o dowodzeniu grupą najemników, przeznaczona dla konkretnego targetu ludzi. Jak ktoś nie grał dużo turówek i na dodatek nie lubi jak w grze nie ma ciekawych wątków fabularnych, to zdecydowanie odradzam. Gra doskonale sprawdza się jako taki turowy symulator/surival grupy najemniczej.

Dziekuję za to że istnieją małe niezależne studia. Gra wyśmienita połaczone rpg ( z otwartym światem) z turówką i zarządzaniem. Klimat aż kipi. Zarządzanie grupą najemników o których trzeba dbać. Gra w której istnieje fabuła ale tak naprawdę to możesz robić co chcesz. Chcesz być bandytą który żyje z rabunków żaden problem. A może chcesz łapać bandytów i wsadzać do więzinia też nie ma problemu. Mistrzostwo

Ta gra to ZŁOTO i odkrycie roku! Ostatni raz tak się wciągnąłem przy RDR i Wiedźminie.
I oczywiście WarTales nie ma wjazdu do RDR czy W, ale i tak wciąga jak bagno i wie jak to robić dobrze.

Tworzenie własnej kampanii, elementy przetrwania (jedzenie, zmęczenie), rozbudowa własnej mini-osady (namioty, ogniska, kociołki do gotowania potraw, nosze do leczenia), turowe wymagające potyczki z przeciwnikami, sporo elementów craftingu - zbieranie surowców, tworzenie ekwipunku i ulepszeń.

Tu po prostu nie da się nudzić. Robisz sobie misje, wybierasz między jakimiś fanatykami a potomkiem władcy, który siłą stanął na tronie i chce wszystkich wokół zniewolić, wykonujesz misje skrytobójcze, eksplorujesz ciemne świątynie pełne pułapek, łamigłówek i skarbów, odkrywasz kolejne poboczne wyzwania, rozwijasz się w różnych specjalizacjach (rybak, górnik, bard i wiele innych), uciekasz przed rabusiami w lasach, a jak ci się znudzi to atakujesz kupców, wciągasz ich do niewoli, ewentualnie zabijasz i rozrywasz ze skóry, z której potem zrobisz sobie eq.

Nadal nie wiesz co ze sobą zrobić? Dokupujesz tawernę w DLC i zarządzasz własnym obiektem - zatrudniasz ludzi, gotujesz potrawy, podajesz alkohol i wysyłasz ekipę do konkurencji, by trochę tam namieszać.

Po chwili jakaś świnia wchodzi do tawerny i musisz zdecydować co z nią zrobić.
Po chwili jeden z towarzyszy ma dylematy i musisz mu pomóc je rozwiązać. Biorąc na siebie pełnię odpowiedzialności za słowa/czyny.
Po chwili ktoś narzeka że karmisz go jakimś owocowym g..., a on potrzebuje mięsa i ryb.
Po chwili ktoś płacze że zatruł się w jaskini ze szczurami. I chyba umiera. Ale w sumie to nie wie.

To jedna z bardziej rozbudowanych gier, w jakie przyszło mi grać. I pełnię możliwości odkrywa idealnie - po jednym-dwóch możliwościach na raz. I to jest tu najlepsze!

A teraz bierz grę w pełnej cenie (wspieramy takich twórców!) i leć polować na dziki, rabusiów i innych skrytobójców. Których potem możesz ewentualnie zjeść. Znaczy jak zabraknie ci mięsa. Chyba że jesteś weganinem. Wtedy nie. Chyba. Bo to w sumie nie jest odzwierzęce?

Muszę przyznać, że gra pozytywnie mnie zaskoczyła. Niby niepozorna, graficznie tez może jakoś nie jest mega, ale rozgrywka daje dużo satysfakcji. Podoba mi się, że w grze nie ma limitu członków drużyny jakich możemy posiadać - chcesz mieć w drużynie tylko 10 osób, a może 20 lub 30 osób? Nie ma problemu :). Mikrozarządzanie nawet tak licznej drużyny jest bardzo intuicyjne i niezbyt upierdliwe. Jedynie o co musisz wtedy dbać, to żeby mieli co jeść i pić, oraz żeby między nimi nie było żadnych waśni. Do drużyny można jak najbardziej zaprzęgnąć konie, ba konie też osiągają level up'y i można po odpowiednich upgrade'ach takiego konia zamienić w konia bojowego, który będzie nas wspierał w walce i będzie mieć nawet swoją zbroję i akcesoria przydatne w walce. Mało tego, w walce możesz pojmać przeciwnika i albo go wsadzić do więzienia, albo zrobić z niego swojego niewolnika, który będzie dla nas walczył lub wytwarzał dla nas różne produkty przydatne w zarządzaniu drużyną lub w walce. To samo można zrobić z dziką zwierzyną, która nas potrafi zaatakować podczas przemierzania świata - albo zabijamy ją po walce po pojmaniu i przerabiamy ją na żywność lub futra itp., albo wcielamy ją do drużyny i walczy ona dla nas :). Kolejna rzecz, która bardzo mi się tu spodobała, to crafting - w przeciwieństwie do typowych RPG tutaj crafting na prawdę się przydaje, liczba przedmiotów jakie można wytwarzać jest długa, a wytworzone bronie czy pancerze - zwłaszcza te na najwyższych poziomach wcale mocno nie odstają przedmiotom legendarnym. Generalnie mnóstwo rzeczy może się tu spodobać. Wszystko tu tworzy jedną wielką logiczną całość, co czyni tą grę naprawdę bardzo dobrą. Mogę z czystym sumieniem polecić Wartales.
Moja ocena: 8,5/10.

Bardzo przyjemna, dobre szczegóły wizualne chociaż mogłyby być wyraźniejsze. Muzyka lekko monotonna, a fabuła mogłaby być ciut bardziej rozwinięta. Jako całokształt bardzo ciekawa pozycja, szczególnie jak gra się ze znajomymi. Szereg dodatków do gry to już kwestia osobna.

Muszę przyznać że gra mnie zainteresowała pozytywnie mnie zaskoczyła i skrada serce. Niby niepozorna, graficznie tez może jakoś nie jest mega, ale rozgrywka daje dużo satysfakcji oraz wiele możliwości. Podoba mi się, że w grze nie ma limitu członków drużyny jakich możemy posiadać. Mikrozarządzanie nawet tak licznej drużyny jest bardzo intuicyjne i niezbyt denerwujące :) . Jedynie o co musisz wtedy dbać, to żeby mieli co jeść i pić oraz żeby między nimi nie było żadnych waśni.