WARSAW

Kupiłam tą grę jakiś czas temu i przyznaję, że bardzo spodobał mi się jej klimat zbliżony do Darkest Dungeon. Nie miałam pojęcia, że "przejął" ją IPN, mam to w nosie. Uwielbiam strategie turowe, a tematyka uważam, że zdecydowanie warta pokazania. Wizualnie mroczna i ciężka dla oka, co jest jej wielką zaletą. Gameplay wymaga chwili ogarnięcia. Uważam, że hejt na grę jest absolutnie niezasłużony i jakkolwiek jestem ostrożna z takimi osądami tak trochę trąci to jakąś skrajnie lewacką nagonką... serio. Gra w moim odczuciu nie jest trudna, ale - powiedzmy sobie szczerze - DarkestDungeon dla kogoś kto rozumie mechanikę też był banalny , a klimatem i rozgrywką są porównywalne, nawet Warsaw jest nieco mniej banalny. Dla kogoś kto lubi gry a'la rougelike ale jest znudzony "tak bardzo mhrocznym siedzeniem w lochach" gra jest idealna.

Warsaw Rising to tytuł czerpiący z szalenie popularnego Darkest Dungeon. Przyznam się bez bicia, że do tego tytułu nigdy na dobre nie przysiadłem. Kilka razy podchodziłem i zawsze kończyło się na przejściu prologu. Zawsze jest jakiś inny, bardziej angażujący tytuł. Nie będę ukrywał, że mogło mnie również zniechęcić to, że gra jest rogalikiem. Sama świadomość, że mogę stracić część lub całość swoich postępów jeśli coś pójdzie nie tak zawsze sprawiała, iż z rezerwą podchodzę do rogali. Oczywiście w Darkest Dungeon nie jest tak źle, bo jak zginie członek drużyny to można zstąpić go innym, ale i tak to pewnie boli kiedy traci się najlepszą albo jedną z najlepszych postaci, a czytałem, że jest kilka zdarzeń fabularnych, iż niezależnie od tego co gracz by robił to część ekipy ginie.
Wracając do Warsaw Rising, na kilka dni przed  81. rocznicą PW przypomniałem sobie o tej produkcji, która dość szybko stała się darmowa. Wybuchła o to swego czasu afera, bo gracze, którzy kupili ten tytuł poczuli się oszukani a poza tym gra straciła zawartość, która była obecna na premierę. Ostatecznie jakoś to rozwiązano dodając launcher i w ten sposób ci gracze mają dostęp zaróno do wersji darmowej, jak i tej która była płatna. To całe zamieszanie było wg mnie kompletnie niepotrzebne. Zamiast kombinować twórcy mogli udostępnić kampanię fabularną Warsaw Rising jako free to play, a płatnego produktu nie ruszać.
W trakcie kampanii poznajemy przebieg powstania niemalże dzień po dniu poznając najważniejsze wydarzenia, życiorysy poszczególnych powstańców czy wiele materiałów prasowych. Jeśli więc ktoś ma czas i ochotę to czytania jest naprawdę sporo. Od strony rozgrywki przypomina to wspomniane Darkest Dungeon. Eksploracja wygląda jednak inaczej, bo mamy widok z lotu ptaka na plan miasta i ikonę symbolizującą nasz oddział poruszający się po konkretnym terenie. Oprócz wykonywania głównych celów misji, możemy zbierać zasoby, wpisy do kodeksu pełniące rolę znajdziek. Można się też natknąć na wrogie oddziały i stoczyć nieprzewidzianą potyczkę.
Sama walka odbywa się w turach. Nasi jak i wrodzy żołnierze stoją w dwóch liniach w kilku rzędach. Gra premiuje strzelanie po skosie, czyli jak nasz żołnierz z dolnej linii strzela do niemieckiego żołnierza z górnej linii. Niezbyt podobał mi się system gotowości, który sprawia, iż po kilku wykorzystaniach umiejętności nie jesteśmy nic w stanie zrobić nim gotowość zregeneruje się w kolejnej turze. Dochodziło do takich sytuacji w których jedyną rzecz jaką mogłem zrobić było przemieszczenie się po polu bitwy albo zaatakowanie Niemca nożem. O tym jakimi umiejętnościami dysponuje dany żołnierz decyduje klasa postaci, jak i posiadana broń. Mechanika jest stosunkowo prosta, ale nie zgłębiałem się w niej zanadto. Starałem się unikać przeciwników i walczyć jak najrzadziej się da. Nie chciałem marnować amunicji, zdrowia żołnierzy i ryzykować ich zgonem. Często bowiem musimy się mierzyć z przeważającym nas liczebnie oddziałem. My natomiast na akcję możemy zabierać jedynie czwórkę żołnierzy. Także i uzbrojeniem Niemcy nas przewyższają. Zapewne twórcy chcieli oddać realia Powstania Warszawskiego. W kryjówce możemy rozwinąć umiejętności i o ile z głównymi zdolnościami nie ma problemu by je pozyskać, tak w przypadku pasywnych bonusów jak np. lepszy pancerz, większa ilość zdrowia czy odporność na ogień to trzeba się naklikać w ten kwardacik nim ją zdobędziemy, mimo, iż mamy wymaganą liczbę PD. To jakiś ewidentny błąd, którego nie naprawiono.
Warsaw Rising to porządny tytuł z którego ktoś zainteresowany tematem może sporo wynieść, bo wpisy do kodeksu są naprawdę obszerne. Niedawno przeczytałem "Pamiętnik z powstania warszawskiego" Mirona Białoszewskiego, więc ciekawie było móc poznać PW z innej perspektywy. Sama rozgrywka była dla mnie jedynie dodatkiem, a nie głównym aspektem. Niektóre walki potrafiły dać nieco frajdy, ale inne frustrowały kiedy to każdy nasz atak okazywał się pudłem. W trakcie całej gry straciłem jedynie dwie postacie co jak na skutki PW nie jest takim złym wynikiem. Na koniec każda z ważniejszych postaci dostała swój epilog w którym poznajemy jej dalsze losy.

Rzadko kiedy piszę recenzje, ale ta gra jest wyjątkowa. Zatem piszę.
Jeśli jesteś fanem Darkest Dungeon i jednocześnie chciałbyś zdobyć nieco wiedzy historycznej, to jest doskonała pozycja dla Ciebie.
Aktualnie jestem w trakcie rozgrywania 16 dnia Powstania Warszawskiego i nie mogę się odkleić od komputera i fabuły...
Jeśli nie lubisz turowych gier, będziesz miał pod górkę, ale poziom łatwy chyba zrekompensuje tę dysfunkcję.
O czym jest ta gra?
Prowadzisz oddział powstańczy od godziny "W" w Powstaniu Warszawskim 1944 , a tuż obok toczą się prawdziwe wydarzenia z komentarzem.
Czuć ten klimat jak diabli, są skany plakatów powstańczych, gazet, odezw i opis sytuacji w mieście.
Jeśli chodzi o mechanikę, gra czerpie wiadrami ze znanej gry Darkest Dungeons.
Zakładając, że z DD nie miałeś problemów, to niech Niemcy wieją, gdzie pieprz rośnie. Jeden z bohaterów lubi powtarzać tekst "Był fryc i nie ma nic"
Moja rady to przede wszystkim:
Jeśli masz dużo amunicji, to oszczędzaj, bo są misje, gdzie z amunicją jest bardzo krucho, zbieraj skrzynki z zaopatrzeniem. Używaj pałatek z kamuflażem bo pozwalają zaskoczyć przeciwnika.
Miej zawsze Piata lub Panzerschreka pod ręką oraz duży zapas amunicji do karabinu maszynowego.
Jeśli będziesz o moich radach pamiętał, to kostnica w twojej kryjówce pozostanie pusta.
Gra ma jeden feler ... żeby wydać punkty doświadczenia, trzeba kliknąć kilka razy w daną umiejętność lub premię postaci, aż pojawi się zielony ptaszek ok (to bym poprawił mimo wszystko).

Generally speaking - its quite good game for me but only for "historic" purposes. Gameplay was quite good for me, but hunting for achivements is quite impossible - if not for one of more obscure site on the internet, i wouldnt get all. Solid 7/10

Bez cienia wątpliwości stwierdzam, iż do tej pory jest to najlepsza gra o Powstaniu Warszawskim. Nie jest wybitna, ale całkiem przyjemna i zawiera masę informacji na temat tegoż bardzo ważnego dla nas, Polaków, wydarzenia. Wiele można się z niej nauczyć, a swoją historię trzeba znać.

Gra w bardzo przystępny i realistyczny zarazem sposób przedstawia realia i przebieg Powstania Warszawskiego.
Wyraźnie da się odczuć klimat tamtych wydarzeń - muzyka, fabuła i anomalie są na bardzo przemyślane w tym kierunku.
Grafika dość prosta, także żaden sprzęt nie będzie miał problemu z uruchomieniem gry. Jest to mimo wszystko na plus, bo celem nadrzędnym jest przekazanie prawdy na temat tamtych wydarzeń, a brak odpowiedniego sprzętu w tym przypadku nie może być wykluczeniem (taki mój domysł co do zamierzeń twórców :) ).

Gra ma swój własny styl który jest prosty, ale to nie znaczy że jest prostacka- ja się wczułem(w dużej mierze wpływ miała muzyka {jest jednostajna i dramatyczna}). Można wgłębić się w technikę rozgrywania tury bo jest rewelacyjnie barwnie urozmaicona, można też po laicku popykać bez rozczytywania się w poszczególne perki i umiejętności (są podstawowe na każde uwarunkowanie).
Historia opowiedziana w przystępny, oraz przejmujący sposób, a najlepsze(w piersi dech zapierające)"/"najgorsze jest to że prawdziwa, każdy szczegół jest. Za dużo wzmianek nazwowych ulic/alej itd.- mnie to przytłacza, ale inaczej raczej się nie da. Ciekawostki i historia tu przytoczona mnie fascynuje. Owa Historia jest o poszczególnych oraz 'ogólnych' ;) Polakach, trochę o niemcach, o architekturze, organizacji, zdjęć, polityce, prasie i więcej. Pojedyncze arkusze, o niemałych czcionkach pojawiają się systematycznie między akcją (da się pominąć a większość ominąć). Poniekąd (nie znaczy że mało ale tak tak można to ominąć) historia została przedstawiona na łamach prasy z tamtych lat- oraz na fotografii. Można więc się rozczytać (nie trzeba).