VISAGE

Dojebany horrorek, serio srałem się w chuj, polecam, rozdział z Lucy najlepszy. Dodatkowo warto zaznaczyć że to solidny kawał psychologicznego horroru, jest co rozkładać na czynniki pierwsze.

Przeszedłem niejedną grę z gatunku horroru - Outlast, Outlast 2, Blair Witch, Madison... , ale tej po prostu nie dałem rady mimo, że próbowałem dwa, a może nawet i trzy razy :D. Łamie mi psychikę, po prostu, chociaż jestem uparty i na pewno będę jeszcze nieraz próbował.
Szczerze polecam, tytuł dla naprawdę odważnych :D. Nawet nie będę się bawił w wymianę plusów i minusów, ta gra broni się sama ;).
PS. Myślę, że uda mi się ją w końcu przejść pod warunkiem, że łyknę więcej tabletek na uspokojenie, niż główny bohater :D

Znalazłam smajla, dorwałam małego kosmitę i zobaczyłam upiorną dziewczynkę tańczącą break dance''a w pokoju 302, więc mogę czuć się spełniona ;). Wizualnie i dźwiękowo wszystko się zgadza, dom trzeszczy, stuka i jęczy oraz pęka w szwach, rozrastając się w różne strony. Jump scare'ów nie ma zbyt dużo na szczęście, choć im głębiej jesteśmy w historii, tym nasi prześladowcy stają się bardziej natarczywi i jumpcacre'owi. Dla mnie niestety rozgrywka czasem bywa nadal zbyt statyczna a konieczność ponownego przeszukiwania tych samych szafek, skrytek i tym podobnych dość męcząca, podobnie z oglądaniem w kółko tych samych sekwencji, gdy pożre nas niedźwiedź: nuda. Nie zdawałam sobie sprawy, jakim luksusem bywa czasem możliwość skipnięcia tego i owego. Zagadki, jak często bywa w tego typu grach zdarzają się bardzo ciekawe i kreatywne (szacun za labirynt, w którym nawigujemy, używając słuchu) jak i kompletne niestrawne, kiedy człowiek miota się w kółko po całej chałupie, zastanawiając się, co u diabła mogło mu jeszcze umknąć (otwórz pierwsze i trzecie okno, hm). Niekoniecznie kupuję tak wyraźny podział na rozdziały, według mnie odbiera to płynność całej opowieści. Gra czasem straszy dość topornym sterowaniem, kiedy trzeba się nagimnastykować, żeby zamienić rzeczy trzymane w dłoniach. na przykład pozbywając się jednego z przedmiotów by móc chwycić inny, bywa to irytujące i niepotrzebnie komplikuje rozgrywkę. Ogólnie całkiem przyzwoita produkcja, warto na chwilę zamieszkać w tym nawiedzonym domu i zanurzyć się w jego ponurą historię.
P.S. Porównania do P.T. są kompletnie bezzasadne ;)

Potrafi przestraszyć, szczególnie rozdział z Lucy, to moim zdaniem, najstraszniejszy wątek w grach wideo, jakie poznałem. Sama gra bardzo trudna i gdybym nie wspomagał się w paru momentach poradnikami, gdzie, co znaleźć, nie skończył bym tego tytułu. Nie jest to Resident Evil, gdzie zagadki są intuicyjne, po prostu czasem, jak nie wiesz jaki pomysł mieli w głowie twórcy, za cholerę się tego nie domyślisz i utkniesz. Mimo wszystko ta gra jest warta tej całej grozy strachu. Mało satysfakcjonujące zakończenie, wręcz niewspółmiernie banalne do treści w głębi rozgrywki. Mimo to klimat paraliżuje, pozostawiając w pamięci jeden z najlepszych horrorów w jakie grałem.

Dobra, klimatyczna gra. Potrafi przestraszyć czy wywołać ciarki. Dużo dobrze rozmieszczonych straszaków (sporo także tych dla bardziej spostrzegawczych i dokładnie rozglądających się). Do tego historie bohaterów wzbudzają emocje, uczucia, empatie, a nawet dostrzega się podobieństwa historii znanych nam z własnego życia. Bardzo dobry poziom audiowizualny. Co do minusów - nieco przekombinowany rozdział Dolores i ostatni. Zbyt często i długo błądziłem szukając nie wiadomo czego, co ze 2-3 razy zmusiło mnie do sięgnięcia po solucję. Tym niemniej uważam że gra bardzo warta zakupu i rozegrania.

Całkiem dobra gra, lecz trochę długa i czasem męczy

najlepszy horror w zyciu i tyle