Trine Enchanted Edition

Trine to logiczno-zręcznościowa gra, utrzymana w stylu starych dwuwymiarowych platformówek. Tytuł ten łączy klasyczny model dwu i pół wymiarowej rozgrywki ze współczesną grafiką oraz wieloma innowacyjnymi pomysłami. Całość została osadzona w malowniczych i baśniowych klimatach fantasy.
Tym, co wyróżnia Trine spośród innych produkcji tego typu, jest możliwość pokierowania nie jedną, a trzema postaciami. W dowolnym momencie rozgrywki, gracz może przełączać się pomiędzy opasłym rycerzem - Poncjuszem, marzącym o wyczarowaniu kuli ognia maga - Amadeusza oraz złodziejką Zoyą. Każda z nich posiada swój własny unikatowy zestaw umiejętności. Poncjusz włada mieczem i tarczą, dzięki którym niszczy przeciwników oraz osłania się przed pociskami. Potrafi również podnosić i rzucać innymi obiektami. Amadeusz posiada moc przenoszenia i tworzenia obiektów. Zoya natomiast walczy łukiem i porusza się za pomocą liny z hakiem. Z czasem bohaterowie zdobywają kolejne atrybuty, jak np. młot dla rycerza, ogniste strzały dla złodziejki oraz możliwość tworzenia większej ilości obiektów dla maga. Niestety, postacie nie są najlepiej zbalansowane. Dzięki magicznym zdolnościom, Amadeusz całkiem dobrze radzi sobie w walce, potrafi pokonać prawie każdą pułapkę oraz dostać się w prawie każde miejsce. Tam, gdzie magiem się nie da, dostajemy się złodziejką. Najgorzej wypada nasz rycerz. Dobrze radzi sobie w walce w zwarciu i można się z niego pośmiać, czytając dialogi postaci. Jednakże jest on bardzo mało mobilny, a jego umiejętności nie wyróżniają się aż tak na tle reszty postaci. Historia Trine rozpoczyna się, gdy trzej bohaterowie jednocześnie dotykają tytułowego artefaktu, przez co ich losy zostają ze sobą połączone. Fabuła gry to dość standardowe zmagania dobra ze złem. Jest dość prosta i posuwana do przodu jedynie przez sporadyczną narrację i równie częste dialogi pomiędzy postaciami, które są nawet zabawne, ale praktycznie nie wnoszą nic do gry rozgrywki. Model gry na pierwszy rzut oka jest również dość standardowy. Jednak dostosowanie plansz do umiejętności trzech bohaterów czyni przygodę z Trine wyjątkową. Poruszając się od lewej do prawej, przechodzimy kolejne lokacje, wypełnione przeciwnikami, pułapkami, łamigłówkami i interaktywnymi obiektami. Jeżeli chodzi przeciwników, to są oni dość mało wymagający i niezbyt zróżnicowani. Można wyróżnić zaledwie kilka ich rodzajów, z czego każdy jest równie głupi. Co jakiś czas przyjdzie nam zmierzyć się z bossem, jednakże ci są jeszcze mniej zróżnicowani, a walka z nimi zawsze polega na celowaniu w ich słabe punkty. Rozgrywkę dodatkowo wzbogacają proste elementy RPG. Każda z trzech postaci posiada swoje ubogie drzewko rozwoju, przez które może rozwijać trzy oddzielne umiejętności. Konieczne do tego jest zdobycie odpowiedniej ilości doświadczenia, zdobywanego przez niszczenie nieumarłych lub po prostu znajdywane na mapie. W lokacjach poukrywano również skrzynie z przedmiotami o różnych właściwościach. Całość zamykają przemyślane i różnorodne poziomy, świetna oprawa audiowizualna oraz realistyczna fizyka obiektów. Niestety gra należy do tych krótszych, a jej przejście zajmuje około czterech godzin.
Bardzo istotnym i świetnie zrealizowanym elementem Trine jest tryb kooperacyjny, w którym trzech graczy może przechodzić całą kampanię, wcielając się każdy w jedną z trzech dostępnych postaci. Z pewnością wnosi to kilka ułatwień do rozgrywki, ale nie tylko. Obecność wszystkich bohaterów oznacza też, iż każdy z nich musi będzie musiał przejść każdy fragment danego poziomu. W wielu przypadkach będzie to wymagało ścisłej współpracy pomiędzy graczami, głównie przy transporcie Poncjusza. Jednak największą trudnością w trybie kooperacji jest nie wchodzenie w drogę pozostałym graczom. Utrudnić towarzyszom życie jest nietrudno. Przykładowo wystarczy w odpowiednim miejscu i czasie przesunąć, stworzyć lub zniszczyć obiekt, przez co nasz sojusznik wyląduje a morzu lawy lub żrącego kwasu. Te wszystkie elementy sprawiają, iż przechodzenie Trine z innymi graczami dostarcza zupełnie odmiennych wrażeń niż tryb dla pojedynczego gracza. Istnieje również tryb, w którym każdy z graczy może dowolnie przełączać się pomiędzy jedną z trzech postaci, co wprowadza już do rozgrywki zupełny chaos.
W 2014 roku Trine doczekało się edycji Enchanted, która przeniosła całą zawartość gry na nowy silnik, stworzony na potrzeby Trine 2. Nowa edycja charakteryzuje się przede wszystkim ładniejszą i bogatszą w efekty specjalne oprawą graficzną. Oprócz niej wprowadzony został internetowy tryb kooperacji, który wcześniej był dostępny jedynie lokalnie.
Podsumowując, Trine to bardzo dobra gra logiczno-zręcznościowa, świetnie łącząca klasyczną rozgrywkę starych platformówek z nowoczesną i miłą dla oka grafiką, realistyczną mechaniką oraz wieloma innowacyjnymi pomysłami. Trine, w dużej mierze dzięki możliwości kierowania trzema unikatowymi postaciami i znakomitemu trybowi gry wieloosobowej, potrafi zapewnić wiele przyjemnych wrażeń. Niestety, tylko przez krótki czas.

Swoją przygodę z serią Trine zacząłem od 2 części i zakochałem się w niej. Tego samego spodziewałem się od części pierwszej, lecz gra nie spełniła moich oczekiwań.
Plusy
+ Dosyć ciekawa fabuła
+ System walki jest przyjemny
+ Brak bugów, dobra optymalizacja
+ Ekwipunek, którego w drugiej części nie ma jest świetną mechaniką
Minusy
- gra nie jest warta 54zł
- brak polskich napisów
- gra jest krótka
- nie stawia przed graczem żadnego trudniejszego wyzwania, sama w sobie jest prosta
Moją oceną końcową będzie 6,5/10.

Trine, to od dzisiaj jedna z moich ulubionych przygodówek platformowych. Śliczna, baśniowa oprawa wizualna, świetna muzyka, masa zagadek, oraz bardzo dobrze zaimplementowana fizyka w grze. Bohaterowie z unikalnymi umiejętnościami, gdzie nie rzadko musimy użyć ich kombinacji. Poziomy świetnie zaprojektowane, nie są jakoś specjalnie trudne, dzięki czemu nie frustrują, a znajdźki w postaci doświadczenia i skarbów starannie ukryte. Gra fajna do wymaksowania, z przyjemnością ograłem ją drugi raz na najtrudniejszym poziomie. Zdecydowanie polecam.

Trine to naprawdę dobry tytuł szczególnie dla miłośników starych gier platformowych. Choć gra wcale nie jest tak wiekowa (rzekłbym nawet, że stosunkowo nowa) to na pewno trafi w gusta tych co pamiętają i z łezką w oku wspominają "erę" platformówek w 2D.
Powrót do klasycznej koncepcji bohaterów podróżujących po świecie pełnym magii, tajemnic i czekających na każdym kroku zagadek jest miłą alternatywą dla obecnie wydawanych gier cechujących się jedynie mroczną scenerią i brutalnością wykreowanego świata. Autorzy przypominają nam, że gra wcale nie musi być przepełniona ohydnymi monstarami, zombie i sikajacymi krwią korpusami przeciwników przy każdym najmniejszym zranieniu, by być dobra. Siły zła reprezentowane są przez niemalże symapatyczne szkielety (gdyby nie fakt, że chcą nas pozbawić życia ;D ), ktore wraz z kolejnymi lokacjami wyekwipowane są w coraz to różniejsze bronie przez co stają się trudniejsze do pokonania. Jednak nie tylko poplecznicy siejącego grozę nekromanty mają coś w zanadrzu. Wcielając się w jednego z 3 bohaterów: maga, wojownika lub złodziejkę-łuczniczkę mamy do dyspozycji po 3 umiejętności, które z kolei możemy rozwinąć do 3 poziomu uzyskujac tym samym dodatkowe efekty. Kolejne atuty możemy sobie dodać poprzez odpowiednie wyposażenie naszych postaci w znalezione w ukrytych skrzyniach artefakty. Rozwój naszych postaci znacząco ułatwia rozgrywkę. Przykładowo: grając magiem i majac do dyspozycji rozwinięte umiejętności pozwalające zmaterializować skrzynki i kładki możemy czasem w dużo prostszy sposób dostać się do ukrytych, bądź trudno dostępnych miejsc (a to na przykład budując sobie prowizoryczny most bądź pochylnie). Grając w trybie jednoosobowym, możemy wedle naszego uznania zmieniać obecnie sterowaną przez nas postać na inną, która w zaistniałej sytuacji bardziej nada się do ominięcia jakiejś trudności.
Na uwagę zasługuje pewna idea, która odróżnia ten tytuł od jego starszych "kolegów po fachu". Mianowicie chodzi o możliwość gry online, w trybie kooperacji. Mimo, że wspólna gra nie jest żadną nowością, to tryb online jest rzeczą, której zawsze brakowało starszym platformówkom, a nawet nadal brakuje nowym grom np. w serii LEGO. Firma Frozenbyte oferuje nam takie udogodnienie. Co więcej w każdej chwili naszej gry w trybie single player możemy zmienić nie tylko poziom trudności, ale i włączyć bądź wyłączyć tryb kooperacji lokalnej oraz online. Posiadamy także możliwość dołączenia do gry wieloosobowej oraz stworzenia własnej prywatnej lub publicznej rozgrywki.
Myślę, że należy wspomnieć też nieco o wadach.
Po pierwsze: (może to nie najważniejsza kwestia, ale trzeba o niej wspomnieć) Steam znowu wykpił się na Polaków i nie tylko na nas. Jak zwykle, można się tego było spodziewać, nasza "ukochana" platforma do gier nie obsługuje języka polskiego i wielu innych środkowo-, i wschodnioeuropejskich. To, iż gra jest po angielsku nie jest żadnym despektem, a wręcz angielski narrator wprowadza specyficzny klimacik. Pomino, że słownictwo jest na tyle proste, by zrozumieć fabułę, to nie usprawiedliwia to Steam`a z braku polskich napisów. Ten motyw pojawia się tutaj w wielu tytułach, a najbardziej boli przy rpg`ach. Specjalnie sprawdzałem, czy ta gra jest dostępna w orginale z polskimi napisami i o dziwo jest, ale nie na steam. Nie weim czy to z lenistwa, czy po prostu mają nas w głębokim poważaniu, bo dodanie paru plików, które będą zajmować raptem kilka megabajtów, nie wymaga jakiegoś dużego nakładu pracy (zważywszy, że spolszczenie zostało wydane, więc nie muszą tego powtórnie tłumaczyć). Zapytacie: dlaczego mi to przeszkadza? Oczywiście, że to w gruncie rzeczy nie gra większej roli, ale tak się nie traktuje klienta. Wchodząc na nasz rynek powinni o nas zadbać...

Po drugie: prowadzone przez nas postaci są nieco bezwładne. Chodzi konkretnie o to, że gdy wskakujemy na jakąś wąską belkę, to bardzo łatwo jest z niej spaść ze względu na lekkie opóźniejnie reakcji bohatera. Ale może to tylko odczucie mało doświadczonego gracza ;p Jest to, rzecz, do której mozna się przyzwyczaić, a być może została specjalnie wprowadzona by uprzykrzyć graczom życie ;) lub zapewnić dłuższą rozrywkę.
Reasumując:
Zalety:
-piękna kolorowa grafika;
-przyjemna muzyka w tle;
-gra jest prosta, ale nie prostacka (przejście niektórych etapów i pozbieranie wszystkich rzeczy jest niekiedy nie lada wyzwaniem i wymaga zarówno obmyslenia planu, jak i wielu prób);
-edycja rozszerzona zapewnia rozrywkę przynajmniej na kilkanaście godzin;
-tryb kooperacji lokalnej oraz online;
-16 lokacji-poziomów;
-wspaniały klimat;
-możliwosć powtórzenia konkretnego poziomu np. w celu znalezienia pominiętych przedmiotów, brakujących butelek z doświadczeniem;
-rozwija umiejetność kreatywnego myślenia;
-bardzo tania, podczas trwania promocji (na chwilę ocecną 1,5 euro);
-dobra dla dorosłych oraz dla młodzieży;
Wady:
-brak polskich napisów, gdy kupujemy przez Steam;
-stosunkowo wysoka cena jak na obecne standardy, gdy kupujemy poza promocją (10 euro za grę z 2009r. w wersji elektronicznej - bez możliwości ewentualnego odsprzedania bądź wymienienia... - patrz umowa ze Steam; czasem wersja pudełkowa jest tańsza, wystarczy poszukać na ceneo);
-jeśli ktoś nie przepada za linowością fabuły i grami platformowymi w 2D - to nie jest to tytuł dla niego.
Mam nadzieję, że ta recenzja okaże się dla kogoś pomocna. :)
Pozdrawiam, Pasja.

Trine to dwuwymiarowa platformówka z elementami logicznymi i rozbudowanym systemem fizyki obiektów. Kierujemy poczynaniami trójki bohaterów pomiędzy którymi możemy się dowolnie przełączać lub których mogą zastąpić prawdziwi gracze pomagając nam pokonać kolejne poziomy baśniowego świata. Pomimo 11 lat na karku oprawa audiowizualna praktycznie się nie zestarzała i nadal potrafi zachwycić. Bajkowy świat i nieskomplikowane zagadki logiczne sprawiają że jest to gra dla osób w każdym wieku. Jej przejście zajmuje ok 4 godzin więc można ją spokojnie skończyć w jeden wieczór.

Zapraszam na moją stronę kuratora Steam. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.
Wkrocz do pięknego świata fantasy w wersji 2D - Trine
Pierwsza część fantastycznej serii gier od Frozenbyte pojawiła się w sprzedaży dziesięć lat temu. Dziesięć lat! Łezka w oku się kręci, zważywszy na to, że pierwszą styczność z tytułem zaliczyłam w 2011 roku. A już jesienią tego roku pojawi się część czwarta.
Trine daje początek baśniowym przygodom trójki bohaterów: Amadeusa, Pontiusa oraz Zoyi, czyli magowi, rycerzowi oraz złodziejce. Ich ścieżki splatają się w Akademii Astralnej, gdy w jednym momencie dotykają Trójni - magicznego artefaktu o nieznanym pochodzeniu. Trójnia, posiadająca moc wiązania dusz, sprawia, że fizycznie może egzystować tylko jedna postać, natomiast pozostałe dwie pozostają wewnątrz Trójni. Uwięzieni bohaterowie muszą znaleźć sposób na uwolnienie się od niepożądanego działania artefaktu, a dzięki Amadeusowi - mądremu czarodziejowi - wiedzą, czego szukać.
Gra na zmianę trzema postaciami jest dość satysfakcjonująca, zwłaszcza że zdolności każdej z nich przydają się na różnych etapach map. Amadeus wyczarowuje metalowe konstrukcje, które nie tylko pozwalają na pokonanie dużych odległości bądź przepaści, ale i mogą przygnieść lub strącić wrogów. Pontius najskuteczniej pozbywa się przeciwników, używając w walce miecza i tarczy (nią może się również osłonić przed atakami dystansowymi). Z kolei zwinna Zoya korzysta z łuku i potrafi podwieszać się na drewnianych kładkach, co sprawia, że wcielanie się w jej rolę jest bodajże najprzyjemniejszym doświadczeniem w Trine. Punkty doświadczenia, zbierane w ciągu rozgrywki, są swego rodzaju monetą służącą do ulepszania umiejętności trójcy. Nie jest to jednak tak rozbudowane drzewo jak w przypadku Trine 2.
Trine oferuje 16 rozdziałów opowieści. Co najważniejsze, są one zróżnicowane pod względem lokalizacji, kolorystyki oraz ogólnego nastroju. Mamy więc zarówno przemiłe dla oka zagajniki, jak i mroczne lasy albo ponure ruiny zamczysk. Nie brakuje również podwodnych zagadek. Punkty kontrole są rozsiane bardzo gęsto i jeśli zginą wszyscy bohaterowi, nie stracimy dużo progresu. Głównym rodzajem przeciwnika jest ożywiony szkielet. Nie uważam, aby było to najbardziej kreatywne rozwiązanie dla gry fantasy, jednak z pewnością łatwe do wdrożenia. Animacje towarzyszące rozpadowi kości z pewnością przypadną wielu graczom do gustu.
Porównując Trine do innych części serii, tę pierwszą oceniam najsłabiej. Oczywiście nie oznacza to, że gra jest zła, wręcz przeciwnie. Wizualnie, nawet po ulepszeniach, nie podoba mi się aż tak jak dwójka czy trójka, a fabuła wraz z narracją nie zostały dostatecznie wyeksponowane. Na przykład w Trine 2 niesamowicie podoba mi się, w jaki sposób przedstawione są losy postaci, sama rozgrywka jest znacznie trudniejsza, a niektóre zagadki środowiskowe wymagają zastanowienia. Przechodziłam sequel wielokrotnie i ani razu nie odczułam znudzenia, bo wszystko ze sobą grało jak marzenie. Przez Trine, mimo trzech poziomów trudności, da się przelecieć jak burza i nie jest to tytuł na tyle zachęcający, by ogrywać go więcej niż raz czy dwa razy. Stanowi za to fundament całej serii i posiada jakąś tam wartość sentymentalną.
Wydaje mi się, że sympatycy przygodówek 2D bardziej docenią Trine 2 bądź nawet Trine 3, a Trine z 2009 roku potraktują jako ciekawostkę albo uzupełnienie wiedzy o baśniowym cyklu stworzonym przez Frozenbyte. Docenią też płynność ruchu i walki, dostosowanie ich do fizyki świata oraz tryb kooperacji sieciowej, która pozwoli na poznanie całej serii wspólnie z przyjaciółmi.
W lipcu 2014 roku, pięć lat po ukazaniu się gry, wydana została ulepszona edycja gry, czyli Trine: Enchanted Edition. Wdrożono w niej silnik z Trine 2, co znacznie poprawiło grafikę, a także dodano tryb kooperacji. Brak multiplayeru mógł mocno dziwić osoby, które zaczynały swoją przygodę z serią od drugiej części.

Logiczna platformówka urzekająca bajkowym klimatem. Mozliwosć grania trzema postaciami, ktore idelanie sie uzupełniają:
Mag - Amadeusz
Złodziej - Zoya
Wojownik - Poncjusz
Klasyczna bajka, walki dobra ze złem :)
Wiele innych plusów:
* dobrze wykonana grafika,
* genialna fizyka w grze,
* łamigłówki,
* genialna ścieżka dzwiekowa,
* doświadczenie oraz skrzynie z przedmiotami,
* wprowadzony tryb kooperacyjny !
Polecam :)