The Spectrum Retreat

"The Spectrum Retreat" jest grą, co do której mam mieszane uczucia. Z jednej strony oferuje naprawdę interesującą historię, której efekt wzmacniają wspaniały voice acting, profesjonalnie wyreżyserowane wydarzenia oraz niezwykle kreatywne otoczenie, jakim jest hotel Penrose. Również zagadki, chociaż wykorzystujące proste i znane już mechaniki potrafią czsami zainteresować wytrawnego gracza gier logicznych. Niestety, jest również ta druga strona. Strona, do której należy duża liczba zagadek powtarzających do znudzenia ten sam schemat, zagadek, które zawierają znacznie więcej okazji do softlocków, niż powinno się w takich grach akceptować, zagadek, które zawierają błędy i glicze sprawiające, że musimy je resetować, co potrafi być frustrujące szczególnie pod koniec gry, kiedy to stają się one dłuższe. Jest dla mnie jasne, że autor zaczął tworzyć tę grę od pomysłu na fabułę, a dopiero później zdecydował, że nie będzie to walking simulator, ale gra logiczna. Niestety, widać również, że nie jest w tym polu mistrzem i choć należy docenić dużą liczbę różniących się od siebie zagadek czy łączenie mechanik, aby stworzyć zaskakujące i przykuwające oko kombinacje, całemu temu aspektowi gry, który odpowiada za jakieś 75% czasu gry, ale zapewne jakieś 20% zaangażowania w nią, brakuje dopracowania, jakiego byśmy się spodziewali po grze tak zdominowanej przez łamigłówki. Podjąłem jednak decyzję, że wystawię grze ocenę pozytywną. Cena gry odbija jej faktyczną wartość, a twórca, który w głównej mierze pracował nad nią sam, wyraźnie poświęcił jej wiele uwagi, doprowadzając do perfekcji niektóre jej elementy, nawet, jeżeli całość jest ledwie 6/10.