Banner Saga 3

The Banner Saga 3 to bez wątpienia rewelacyjny tytuł z gatunku strategii turowych w klimatach nordyckiej mitologii, stanowiąca bezpośrednią fabularną kontynuacje poprzednich jej części w tym również będąca końcowym ukoronowaniem całej historii. Mroczny koniec świata jeszcze nigdy nie był tak bliski, krwawa i brutalna walka ostatniego bastionu ludzkości i innych ras z przeważającymi mrocznymi siłami – koniec jest nieunikniony, lecz tylko od Ciebie zależeć będzie jak to się wszystko zakończy.

Tytuł idealny dla każdego gracza, a zwłaszcza fana poprzednich części gry w tym nordyckich mitologii – ceniącego ogromne skupienie na fabule, aspekcie decyzyjnym w którym to gracz kształtuje obraz świata i jego podróżnej „karawany” ocalałych oraz wielce ekscytującej walce z nieustępliwym i potężnym przeciwnikiem – silne emocje gwarantowane.

Mała dygresja:

1. Jeżeli powyższy tytuł was zainteresuje to zachęcam aby rozpocząć przygodę od samego początku (od pierwszej części), fabularny wątek każdej z nich jest silnie wiążący – ominięcie którejś z nich może powodować dosyć solidny mętlik w rozgrywce czy samym zrozumieniu fabuły.

2. Zapis z rozgrywki można przenosić między poszczególnymi częściami gry (wczytać zapis), dzięki czemu nie tylko z miejsca kontynuujecie wątek fabularny uwzględniający poprzednią waszą rozgrywkę. W tym decyzje i późniejsze ich następstwa, rozwijając dalej poszczególnych bohaterów z wcześniej zdobytym ekwipunkiem.

3. Produkcja posiada polską lokalizację (napisy). Edycji fizycznej na PC (pudełkowej) niestety brak, a szkoda – byłaby ukoronowaniem całej sagi.

Ale do rzeczy:

Jak już zdołałem wspomnieć na samym początku tej recenzji, mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku strategii turowych w klimatach nordyckiej mitologii, stanowiąca bezpośrednią fabularną kontynuacje poprzednich jej części w tym również będąca końcowym ukoronowaniem całej historii. Mroczny koniec świata jeszcze nigdy nie był tak bliski, krwawa i brutalna walka ostatniego bastionu ludzkości i innych ras z przeważającymi mrocznymi siłami.

Rozgrywka rozpoczyna się w momencie w którym zakończyła się jej poprzednia część, przy czym prócz odmiennego wątku fabularnego, tytuł z grubsza pozostaje niezmieniony – co nie jest wcale czymś złym. W dalszym ciągu macie do czynienia z produkcją w fantastycznej oprawie wizualnej, prostym i przejrzystym interfejsem bazującym na tekście, turowymi walkami z przeciwnikiem. W tym również nie zawsze prostym aspekcie podejmowania wszelakich decyzji na losowo pojawiające się zdarzenia, które niejednokrotnie będą mieć wpływ na waszych najbliższych kompanów, poddanych czy też ogólny późniejszy kształt waszej wędrówki. Jak również nieziemsko wciągającej i emocjonującej fabule we wspaniałym klimacie nordyckich mitologii. Nie zamierzam zdradzać wam jej szczegółów, bo stracilibyście zbyt wiele – warto się w nią zagłębić samemu, gwarantuję że nie oderwiecie się od niej tak szybko.

Dalej:

Na waszej drodze prócz starych/ dobrze wam znanych przeciwników, pojawiają się nowe, jeszcze potężniejsze jednostki, które wcale nie będzie wam tak łatwo pokonać. W dalszym ciągu prowadzimy bitwy w trybie turowym, dzięki czemu można taktycznie podejść do całości prowadzonych działań – dobre rozmieszczenie waszych postaci na mapie, zrozumienie ich potencjału bojowego (silne / słabe strony, umiejętności) będzie miało duże znaczenie w konfrontacji z przeciwnikiem.

Po zwycięskiej bitwie, postacie uczestniczące w niej otrzymują punkty umiejętności, które możecie dowolnie rozdysponować wśród nich, podnosząc ich podstawowe wskaźniki umiejętności (bonusów) - co znacznie podniesie ich skuteczność bojową. Jeżeli będziecie mieli szczęście to otrzymacie również magiczne przedmioty, które jeszcze bardziej podnoszą poszczególne statystyki danej postaci która będzie ją dzierżyć w swoim ekwipunku. Istnieje możliwość zakupienia magicznych przedmiotów/ artefaktów w bezpiecznych placówkach w zamian za wasze zdobyczne punkty doświadczenia – lecz należy podchodzić do tego rozważnie, gdyż za powyższe punkty doświadczenia można zakupić też żywność dla waszego wędrownego ludu. Sami zdecydujcie na co warto przeznaczyć zdobyczna nagrodę – życie wasze i waszych ludzi jest w waszych rękach.

Dlatego też pamiętajcie każda wasza decyzja będzie miała widoczny, w większości przypadków natychmiastowy skutek jak np. utrata zapasów, które są wam potrzebne do przetrwania, czy zginą wam ludzie, zbuntują się, spadnie morale itp. – sytuacji jest naprawdę spora ilość, a przy niektórych naprawdę trzeba się zastanowić, bo z konsekwencjami tych decyzji trzeba będzie żyć dalej.

Podsumowanie:

The Banner Saga 3 to bez wątpienia rewelacyjna kontynuacja tytuł z gatunku strategii turowych w klimatach nordyckiej mitologii, będąca jednocześnie końcowym ukoronowaniem całej historii.

Polecam!


Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Przecudowne zakończenie fantastycznej sagi. Trzecia część "The Banner Saga 3" bardzo zaskakuje w porównaniu do poprzednich dwóch części... ale też idealna nie jest. Ale po kolei.
Rzeczą, która od razu rzuca się w oczy, jest zmiana sposobu gameplayu, tym razem narzucona przez fabułę. To znaczy nadal toczymy wymagające potyczki taktyczne (i pojawia się kilka nowych, naprawdę ciekawych pod względem umiejętności bohaterów), ale nie troszczymy się aż tak bardzo o zapasy karawany, tylko o... no właśnie, nie chcę nawet spoilerować, ale dość rzec, że zmiana wyszła grze na dobre, bo wnosi zdecydowany powiew świeżości. Obrona Aberrangu i powstrzymanie nadchodzącej katastrofy stają się naszymi priorytetami i tutaj naprawdę fajnie rozwiązano to pod względem gierczanym. Trzeba też dodać, że rozgrywka jest zdecydowanie krótsza niż przy poprzednich dwóch odsłonach gry (tutaj około ośmiu godzin, tam - dwunastu), co również zostało wymuszone przez fabułę. Tutaj bowiem kumulują się wszystkie, nawet z pozoru nieistotne decyzje z jedynki i dwójki, więc gra potencjalnie za każdym razem może być inna (ale koniecznie przygarnijcie to dziecko drążycieli!).
Jeśli chodzi o fabułę, to wspomniana przeze mnie kumulacja dotyczy również motywów, wątków i losów postaci - wszystko urasta do epickiej skali, bohaterowie nie martwią się już drobnostkami, a tym, jak ocalić świat. Przyznać muszę, że uroniłam łezkę na koniec, bo bardzo się z nimi wszystkimi zżyłam.
Ale żeby nie było samego cukrowania - babole też są. Pomijając już notoryczne błędy w polskiej wersji (Oddleif parokrotnie już została przetłumaczona w rodzaju męskim), to istnieje jeden duży, który non stop psuje rozgrywkę. Powoduje on zamrożenie gry na ekranie wczytywania i całe szczęście da się to ominąć, restartując tytuł co mniej więcej dwie potyczki, ale jest to uciążliwe. Nie wierzę, że minęło już ponad sześć lat, a bug nadal występuje.
Ciężko mi było rozstać się z "Sagą baneru". Jest to wspaniała, epicka podróż, którą wraz z bohaterami czułam z każdym przebytym kilometrem. Pewnie kiedyś do niej wrócę. Podejmę inne decyzje. Pójdę inną ścieżką. Tymczasem nie dajcie się mrokowi!

Just as atmospheric and somber as the previous installments.