SYMMETRY

Krótka, angażująca, bogata audiowizualnie, natomiast poziomem przypominająca obszerną flashówkę. Grało się przyjemnie, polecam na krótką wycieczkę w promocyjnej cenie, warstwa gameplayowa nie jest zbyt wymagająca, ani też rozwinięta.

Mnie ta gra się podobała.
Co prawda przez pierwsze 5-10 min. miałam pewne trudności z opanowaniem sterowania, choć jest ono w rzeczywistości bardzo proste i objaśnione na początku gry. Jednakże jest ono też nieco odmienne od gier, w które ostatnio grałam i trochę byłam zagubiona, ale to tylko początkowe minuty.
Gry za pierwszym razem raczej się przejść nie uda, tak aby skutecznie uciec z wrogiej planety. Pomocne w tym są tajniki fabuły wplecione w dialogi (dość krótkie a jednocześnie ciekawe), oraz nasze spostrzeżenia w trakcie nieudanych prób przejścia np. Co takiego jest powodem, że przeciwności losu się potęgują lub nie.
Pierwsze moje podejście trwało może 3 min., drugie około 15-20 min., trzecie zahaczało już o godziny - lecz niestety bez sukcesu ucieczki, choć wtedy już odszyfrowałam co robić aby udało się uciec z planety, a czego unikać. Czwarte moje zakończenie to Pozytywny Ending, a piąte - Niezupełnie Pozytywny Ending (w grze są 2 zakończenia, oprócz tych zupełnie nieudanych gdy nie udaje się przetrwać).
Ja się dobrze bawiłam, choć na początku miałam wątpliwości. Ale wraz z czasem gry wciągnęło mnie jak dobre sytuacyjne puzzle. Uważam to za ciekawe doświadczenie wymagające pewnej wnikliwości w obserwacji i niepomijaniu dialogów (choć nie wszystkie są jakoś szczególnie istotne i nie należy ich przeceniać).
(Achievements - Osiągnięcia - komplet do zdobycia, bez jakiś karkołomnych problemów)

Niezbyt rozbudowany survival s.f, który przedstawia nam historię rozbitków pewnego statku
badawczego, który miał tego pecha, że się rozbił na nieznanej planecie.

Zadaniem gracza będzie zarządzać kilkoma osobami w skali mikro, zważając na szereg zmiennych czynników.
Co zatem zagrało, a co odstręcza od omawianego tytułu:

+ miła dla oka wektorowa graficzka, której towarzyszy całkiem niezłe „plumkanie” w tle

+ uczy systematyki. Naszym zadaniem tak naprawdę będzie zbieranie trzech surowców – drewna do
ogrzewania bazy, złomu do rozbudowy i jedzenia do przetrwania. W tym celu będziemy naprawiać
szwankujące sprzęty, rozwijać umiejętności i urządzenia, jednocześnie dbając o to, aby nasza ekipa
była syta i wypoczęta. Głównym zadaniem ekipy będzie jednak odbudowanie części składowych
statku (w liczbie cztery), co umożliwi odlot ocalałym.

+ klimacik. W grze takowy jest, choć znika po jakimś czasie. Niemniej gdy zapada zmrok to robi się
sugestywnie niemiło i aż czuć wycie zimnego wiatru za oknem…

+ krótka/przystępna. Wystarczy kilka pierwszych podejść i już wiadomo co robić, a napisy można
ujrzeć po jakich półtorej godziny, zwłaszcza że istnieje możliwość przyśpieszenia rozgrywki.

- twórcy chwalą się „pełną niespodzianek fabułą science-fiction”, którą urozmaica „złowroga
obecność w symetrycznym świecie”. Fabuła to kilka początkowych plansz i szereg komentarzy
podopiecznych, a „zwroty akcji” są boleśnie przewidywalne. Zaryzykowałbym twierdzenie, że historia
jest tu tak ważna jak w serii Serious Sam…

- monotonia. Tak naprawdę wszystkie mechaniki poznajemy na początku rozrywki i każda następna
gra wygląda w głównej mierze dokładnie tak samo. Może i zmieniają się członkowie załogi, ale przez
możliwość nauki umiejętności da się uczynić jednostki wszechstronnymi. Konstrukcja gry nie zachęca
do kolejnego zagrania, bo jest zwyczajnie powtarzalna do bólu.

- cena. To jeden z tych produktów, których sens nabycia wyznacza przecena -90%...

Symmetry jest jak demo, które co prawda dało mi miejscami radochę, kiedy przełaziłem je po raz
pierwszy. Za drugim razem zdecydowanie za często ziewałem i odliczałem cyferki, tak aby już to się
skończyło (ale trzeba przyznać, że grałem na tym niższym poziomie trudności. Na drugim dostępnym
gra może być większym wyzwaniem).

5/10