Strife: Veteran Edition

Klasyka FPSów. Wersja Veteran Edition to wręcz doskonały przykład jak powinno się przygotowywać starsze gry do działania na nowych komputerach. Mnogość ustawień i płynność działania powalają. Z wersją DOS miałem styczność już w 96 roku, niestety grałem wtedy tylko w demo, ale parę lat później zdobyłem pełną wersją i przeszedłem ją praktycznie w jednym ciągu. Powodem było przeziębienie, które uziemiło mnie w domu, ale grywalność Strife miała też nie małe znaczenie. Teraz po latach gra nadal robi bardzo pozytywne wrażenie, które spotęgowane przez nostalgiczne wspomnienia może przyciągnąć starszych graczy do komputera na ładne parę godzin. Ja niestety odpuściłem, bo jednak tytuł już kiedyś solidnie ograłem i czas iść dalej :)

Czy wiecie co to jest "fusion"? Fusion to po angielsku znaczy połączenie. Tym mianem określa się gry lub utwory muzyczne które są połączeniem kilku stylów. I takim programem jest właśnie Strife. W grze tej znajdziemy mieszankę klonu Dooma z role-playem. Gracz steruje bohaterem widząc świat z perspektywy pierwszej osoby. Cały endżajn gry został zapożyczony z Dooma, co w obecnej dobie dominacji Quake'a może się wydawać pomysłem nieco nie na czasie. Ale na szczęście nie tylko o samo strzelanie tu chodzi. Od wielu innych programów tego typu wyróżnia Strife'a właśnie akcent role-playing. Bohater którym gramy jest wędrownym najemnikiem, czyli kimś kto za odpowiednią sumę potrafi zawodowo wykonać mokrą robotę. Pewnego dnia nasz człowiek trafia do miasteczka Tarnhill. Tam bowiem wybuchła wojna między rządzącym religijno-wojskowym Zakonem, a ruchem oporu. Tak się składa że gracz przyłącza się do ruchu oporu. Dla tej organizacji podejmuje się wykonania różnych misji, oczywiście za odpowiednie wynagrodzenie. I tu ciekawostka - każdą misję można wykonać na dwa sposoby: albo strzelając do wszystkiego co się rusza, i idąc po trupach; albo przemknąć się cicho do celu i tam uderzyć znienacka. Za zarobione pieniądze możemy wyposażyć się w najnowsze osiągnięcia miejscowej techniki wojskowej, albo na przykład kupić potrzebne informacje. Oczywiście, złoto i amunicję zdobywamy również plądrując ciała naszych ofiar. Z każdą z postaci w grze możemy rozmawiać, nie wszyscy jednak są skłonni do pogaduszek i czasami nieodpowiednie słowa można przypłacić życiem. Myślę że autorom gry, pomimo nienajnowszego endżajnu, udało się stworzyć bardzo dobry klimat. Poruszając się po miasteczku Tarnhill, naprawdę można mieć duszę na ramieniu, bo nigdy niewiadomo co czyha za rogiem, albo za węgłem, albo za drzwiami, albo za tobą...
(Multimedialny Odlot, odc. 9, kwiecień? 1997)
a tak na serio to polecam, autorzy stworzyli dobry klimat, source port w miarę solidnie wykonany, gra sama w sobie przyjemna

Tak się złożyło, że kiedyś tam zakupiłem ten tytuł, ale nigdy nie miałem okazji pograć, zaś odkąd nagrywam na YouTube postanowiłem zaryzykować włączenia owej tajemniczej gry.
I było warto, oldschoolowe podejście do sytuacji i styl retro powoduje, że człowiek się wciąga, jakby nie spojrzeć to nie kolejny tytuł pokroju Doom, czy Wolfenstein, tutaj zyskujemy możliwość rozmawiania z ludźmi w mieście, wykonywanie misji na swój styl, zakupywania również amunicji, apteczek (które schodzą jak diabli podczas gry).
Niewielki obszar gry powoduje jednak czasem zakłopotanie, sporo budynków, drzwi, strażników, których lepiej nie denerwować. Sama rozgrywka nie należy do najłatwiejszych, przeciwnicy są trudni, jest ich sporo, dlatego lepiej przemyśleć kroki przed rozpoczęciem misji.
Jeśli chodzi o fabułę... Jest całkiem interesująca, tym bardziej zakończenie, którego osobiście się nie spodziewałem w takim wydaniu.
W ekwipunku możemy nosić pancerz, apteczki, złoto, broni mamy kilka, w sam raz na krótszą przygodę z tym tytułem.
Jeśli zechcielibyście dołożyć swoją cegiełkę i zobaczyć amatorski gameplay, czy tam walkthrough to zapraszam nie tylko na kanał YouTube ale również i Twitch. :)
YT:
TTV:

Strife to FPS z elementami RPG stworzony na silniku Doom'a.Poziomy są dość duże i otwarte, a zadania bardzo często można ukończyć na różne sposoby choć nie jest to tak oczywiste jak we współczesnych grach.Gra nie prowadzi za rączkę zaznaczając nam milion różnych rzeczy na mapie.Tutaj większość trzeba odkrywać na własną rękę.Gracz dostaje często wskazówki gdzie ma się udać, ale bez znajomości angielskiego i tak na nic się to nie przyda.Zaskakujący jest voice acting.W grze jest masa różnych kwestii dialogowych co jak na tego typu grę z 96 roku jest imponujące.Oprawa od strony technicznej może nie powala, ale stylistycznie jest atrakcyjna dla oka i oryginalna.To takie połączenie średniowiecza z nowoczesną technologią.Samo strzelanie na początku może wydawać się biedne w porównaniu do takiego Doom'a, ale po ulepszeniu postaci w zasadzie gra się w te gry podobnie.Niektóre poziomy da się przejść bez jednego wystrzału ale nie nazwałbym tego systemem skradania.Po prostu da się przejść poziom tak aby ominąć przeciwników i nie wywołać alarmu.Zostawiam "okejkę" bo pomimo archaiczności gra się w to przyjemnie a remaster od Nightdive jak zwykle daje rade.

FPS urozmaicony o elementy RPG i gier fabularnych. Krok w przód, jeżeli chodzi o te nowinki dla gatunku, został zrównoważony przez krok w tył, pod względem projektu lokacji. Poziomy zostały potraktowane po macoszemu - estetycznie nie ma na czym oka powiesić, są przesadnie duże, jednocześnie ziejąc pustką, konieczność naciskania wszystkich przycisków, pociągania za wszelkie dźwignie, wajchy, by odblokować coś, nie wiadomo gdzie, potrafi doprowadzić do szewskiej pasji.
Mimo bolączek, które trapią tę produkcję, jest to ciekawy eksperyment z czasów prahistorii FPS-ów.
---
Mój profil kuratora Steam:

I remember when I played Strife demo as a kid - over and over again. Nostalgia really kicked in with this one...

Very good Doom clone with stealth and RPG elements.