Stranger Things 3: The Game

Zapraszam na moją stronę kuratora Steam. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.
Stranger Things 3: The Game - niezły "klikacz" na wypełnienie pustki po serialu
Trzeci sezon "Stranger Things" pojawił się 4 lipca 2019 na platformie Netflix. Tego samego dnia, obok najgłośniejszej premiery lata, ukazała się gra z kategorii wskaż i kliknij o tytule Stranger Things 3: The Game. I chociaż serial przyciągnął przed ekrany miliony widzów na całym świecie, to gra nie zdobyła szczególnego uznania i nie stała się hitem wśród graczy. Nie pomogły nawet klipy promocyjne, na których serialowa ekipa bawi się w najlepsze przy dziele teksańskiego studia BonusXP. Mi, bardziej niż obserwowanie rozgrywki w wykonaniu młodzieżowej obsady, podobało się, jak Millie Bobbie Brown (Nastka) stale zalecała się do aktora wcielającego się w rolę Mike'a. Wystarczy spojrzeć na liczbę ocen gry na Steam, żeby stwierdzić, że jest ona zaledwie ciekawostką dla fanów uniwersum, ale równie dobrze można ją sobie całkowicie odpuścić. Bo i fabuła to kalka tego, co działo się w trzeciej odsłonie "Stranger Things".
W najbardziej kolorowym i hucznym sezonie "Stranger Things" można było dostrzec silny podział protagonistów na mniejsze grupy, co naturalną koleją rzeczy wiązało się z wieloma na pozór odrębnymi wątkami. Te wątki, najważniejsze zdarzenia z nich, przełożono do gry z dużą starannością, co sprawia, iż jedno pełne przejście może zająć około ośmiu godzin. Do misji głównych trzeba ponadto doliczyć oderwane od ziemi zadania poboczne, ale jakże istotne, gdyż warte dziesiątki monet i punktów zdrowia. A wracając do odwzorowywania. Twórcy gry tak wiernie trzymali się wydarzeń z serialu, że dialogi, ich zdecydowana większość, wydadzą się bardzo znajome jego odbiorcom. Z kolei sensu umieszczenia w rozmowach opcji dialogowych nie widziałam. Są one zbędnym dodatkiem, ponieważ nie mają jakiegokolwiek przełożenia na rozgrywkę.
To, co sprawiło, że do Stranger Things 3: The Game powracałam chętnie, to możliwość grania aż dwunastoma postaciami. Bohaterom przydzielono po dwa ataki (podstawowy oraz specjalny), prosty blok minimalizujący obrażenia zadawane przez wrogów oraz pasek z pięcioma punktami energii. Sprawdza się tutaj podział na walkę wręcz i z dystansu, bo od niektórych antagonistów lepiej trzymać się z daleka, zaś inni aż proszą się o wysmaganie kijem baseballowym bądź pięściami. Jeśli chodzi o ataki, moją ulubienicą szybko została Eleven dzięki swoim telekinetycznym zdolnościom. Ale pozostałych nie pokrzywdzono i wyposażono ich w to, czym bronili się albo walczyli właśnie w trzecim sezonie. Dla przykładu Dustin otrzymał sprej, Lucas procę, Max efektowne kopniaki, a Nancy ogromne nożyce. Dodam, że atakom dystansowym nie pożałowano zasięgu, co także wpływa pozytywnie na stosowanie uników. Poza tym niektórzy bohaterowie posiadają bonusowe zdolności. Dustin wciela się w hakera przy skrzyniach z szyframi, Erica (siostra Lucasa) potrafi wślizgnąć się do szybów wentylacyjnych, a Joyce z obcęgami zapewnia dostęp do pomieszczeń zabezpieczonych kłódkami i łańcuchami.
Postacie zbudowane z pikseli wyglądają nie tylko ładnie, ale i poruszają różnie. Chodzą jedynie w parach, nie większych ekipach, toteż starcie z wrogiem czasami stanowi wyzwanie. Przełączać się między odblokowanymi charakterami można przy użyciu A i D (te klawisze zmieniają obecnie sterowanego bohatera) oraz W (po naciśnięciu tego klawisza przejmujemy kontrolę nad naszym towarzyszem). Jeżeli nie chcemy, by kompan za nami podążał, wystarczy wcisnąć F - opcja ta przydaje się szczególnie przy zagadkach wykorzystujących mechanizm z kładkami do otwierania drzwi. Inne łamigłówki też się zdarzają, lecz nie są wybitnie trudne. Wystarczy wczytać się uważnie w podane na tacy wskazówki.
Inną zaletą Stranger Things 3: The Game jest częsty autozapis pozwalający na wyjście do pulpitu w niemalże dowolnym momencie. W przypadku zgonu gra załadowuje tę samą scenę tuż przed walką, w której skonaliśmy. Do śmierci przyczynić się mogą zainfekowane, żądne krwi szczury, rosyjscy złoczyńcy z butelkami zapalającymi czy opętani naukowcy przesiadujący w nieczynnym laboratorium. Występują też "mięsne kupki" łączące się w większą "mięsną kupę". W trudniejszych starciach, gdzie występuje więcej wrogów, warto zwracać uwagę na ich ruchy, odchodzić na bok w celu uniknięcia ciosów i próbować w pierwszej kolejności atakować z dystansu.
Gra, pod względem opowiadanej przez siebie historii, dla fanów serialu nie będzie stanowić żadnego zaskoczenia. Dla mnie samej jest to raczej ciekawostka, miła gierka na zabicie wolnego czasu, natomiast przyznać muszę, że spotkanie z Łupieżcą Umysłów w pikselowej wersji zdecydowanie wywołuje dreszczyk emocji, podobnie jak cały owiany mrokiem wątek Billy'ego.
Podsumowanie (gdyby komuś nie chciało się czytać powyższych akapitów):
Plusy:
+ wierne odwzorowanie fabuły serialu i przeniesienie w świat pikseli dialogów i rozterek protagonistów
+ przejrzysty interfejs zawierający mapę miasteczka i rozkład poszczególnych lokacji, dziennik z misjami oraz ekwipunek, przejrzysty HUD
+ dwanaście grywalnych postaci i dwadzieścia cztery umiejętności
+ ładnie wyglądające i poruszające się modele protagonistów
+ trzy poziomy trudności - różnice między nimi są naprawdę odczuwalne
+ różnorodni przeciwnicy i wymagający skupienia bossowie
+ łatwe do przyswojenia sterowanie
Minusy:
- brak konsekwencji wynikających z możliwości wyboru opcji dialogowych
- warsztat służący tworzeniu różnego rodzaju dodatków, o którym w ciągu rozgrywki się zapomina, chyba że gra wymusza wykonanie jakiegoś przedmiotu
- monotonna muzyka i nużące, po dłuższym czasie, efekty dźwiękowe
- występujące niekiedy poczucie "ślizgania się" postaci, zanim stanie w wyznaczonym LPM miejscu
- brak lokalnego i sieciowego trybu kooperacji

Dostałam tą grę w prezencie. Z początku myślałam, że to będzie słaba gierka, w której pewnie będziemy zabijać wszelkie potwory związane z serialem. Jednak okazało się kolejny raz, że jest to super gierka z autentyczną fabuła tak jak w seriale, w sezonie 3. Bardzo mnie wciągneło. Polecam zagrać w nią dopiero po obejrzeniu serialu. Będzie Wam łatwiej zrozumieć fabułę :) Oczywiście język polski jest.

Stranger Things 3: The Game to bardzo krótka i przeciętna gra. Jako samodzielny tytuł – nie porywa, jednak jako uzupełnienie do serialu, jest naprawdę porządna. Jeśli jesteście fanami netfliksowego widowiska, to powinniście się zaopatrzyć w tę grę. Cena niewielka, a parę godzin zabawy gwarantowane, pomimo męczącej walki.

Jedna z najlepszych gier jaka wyszła o serialu na netflix ale do rzeczy. Gra jest dla osób które muszą i chcą pomyśleć logicznie gdzie co, co z czym. Jak oglądałeś/ałaś ST to jest dla ciebie <3

Szczerze mówiąc zanim w ogóle powstała gra "Stranger Things" myślałem że to będzie coś w stylu FPS'a z realistyczną grafiką i obejmie wszystkie sezony lecz niestety lub stety otrzymaliśmy pikselowego klikacza do zabicia nudy. Pierwsze wrażenie w grze Stranger Things jest świetne fajna oprawa graficzna klimatyczna muzyka ale po dłuższym graniu zaczyna być nudno bo gra staje się niezwykle monotonna. Gdybym wydał na tą grę 70zł pewnie bym ją zwrócił ale że kupiłem ją na przecenie za 35zł zostawię ją sobie i będę przechodził i przechodził aż nie przejdę. Co można powiedzieć o rozgrywce? Przede wszystkim niektóre misje potrafią być naprawdę ciekawe i pasujące do fabuły a niektóre nie fajne. W grze są także takie "smaczki" jak np. zbieranie krasnali oprócz ciekawych misji można też się natknąć na niesamowicie ciągnące i nudnie misje typu zbieranie części "anteny". Mimo że gra pozostawia dużo do życzenia warto w nią zagrać szczególnie polecam fanom Stranger Things i osobą które chcą uzupełnić tę pustkę po oglądniętym serialu.

Bardzo sympatyczna gierka w stylu retro :D
Pozycja obowiązkowa dla fanów serialu, ale może się spodobać również nieobeznanym w uniwersum Stranger Things.

Gra jest całkiem przyjemna, stylizowana na ejtisową pikseloza dodaje klimatu, muzyka momentami trochę nuży, ale utrzymana jest w klimacie serialu. Szczerze mówiąc spodziewałam się klapsdry po wcześniejszej, rewelacyjnej przygodówce na androida - jednak nie zawiodłam się! Sporo lokalizacji, szeroki wybór postaci o różnorodnych umiejętnościach, niektóre zagadki wymagają trochę dłuższego namysłu, część fabularna wydaje się być zarówno satysakcjonująca (i wierna serialowi) dla fanów serii jak i zupełnie przejrzysta dla graczy nie zaznajomionych z tworem braci Duffer, ogólnie wrażenie jak najbardziej pozytywne. Jedynym minusem jest wysoka cena (zwłaszcza w porównaniu z w/w darmową "pierwszą grą" na Androida, która była mega grywalna), ale czas spędzony w grze i liczba zadań (nie tylko tych "wymagających i "wymaganych", na które poświęca się czas aby popchnąć akcję do przodu, ale i zadań dodatkowych takich jak dozbrajanie postaci czy zbieranie krasnali) rekompensują szlochanie portfela ;)
Grę polecam przede wszystkim fanom serialu i ejtisów :)