SOMA

Spoko, bo potworki nie wyskakują na mordę - jump scarów w sensie nie ma, ale strach jest. No i fabuła to taka do pomyślenia jest, porusza wątki egzystencjalne.

Miazga, jedna z najlepszych fabularnie gier w jakie przyszło mi zagrać. Niesamowite przeżycie. Jeszcze dziś tytuł może zachwycać przede wszystkim oprawą audio. Udźwiękowienie stoi naprawdę na bardzo wysokim poziomie. Jest to o tyle istotne, że większość rozgrywki dzieje się na dnie oceanu i wszelkie odgłosy nadają tutaj niesamowitego klimatu. Poza tym muzyka idealnie komponuje się z tym co widzimy na ekranie. Jednym słowem jest genialna. Oprawa graficzna jest ok. Patrząc na lata, które minęły od debiutu SOMy, to tytuł nie zestarzał się aż tak bardzo. Wszystko co widzimy może się podobać.
SOMA jest do bólu liniowa i jeśli ktoś preferuje tego typu gry to zdecydowanie polecam. Fabularnie jest bardzo dobrze. Powoli odkrywamy historię tego miejsca i nas samych. Warto czytać wszelkie notatki i badać wspomnienia ludzi. Pozwoli nam to jeszcze bardziej wczuć się w tę bardzo dobrą grę.
Poza tym klimat, klimat i jeszcze raz klimat. Naprawdę warto w to zagrać. Jeden z lepszych horrorów. Może nawet taka mała perełka. To jedna z tych pozycji typu "must have". Tak, grzech nie zagrać.

Absolutne dzieło, które przez całość swojego trwania trzyma w napięciu, a szczególnie pod koniec zmusza nas do zakwestionowania własnej egzystencji i jej konceptu. Bravo Vince!
A, i za cenę na przecenie (bodajże 7 zł) to grzech nie "wziąć", serio.

Od samego początku gra była dla mnie zbyt straszna, więc poszedłem na łatwiznę i włączyłem tryb z unikaniem śmierci, by chociaż poznać fabułę. Wiem, że sporo straciłem unikając poznania prawidłowości zachowań skądinąd i tak nielicznych wrogów (potworów), ale sama opowieść i jej klimat to jak dla mnie najwyższy poziom, dla którego warto było zagrać. Niestety, dokonywane podczas eksploatacji podwodnych stacji wybory moralne nie mają (podobno) żadnego znaczenia dla zakończenia, niemniej poruszona tematyka śmierci, transferu osobowości i świadomości „ja” dają do refleksji. Również fakt, że w grze w ogóle nie walczymy (unikamy konfrontacji) i w zasadzie niewiele zbieramy, nadaje jej dużej oryginalności i przyjemnej prostoty. Do tego przyzwoita grafika, bardzo fajna gra światłami i dobra muzyka powodują, że strachu (czyli emocji) jest co nie miara!
OCENA 5/6

Bardzo dobry horror. Klimat w niektórych lokacjach jest na tyle gęsty, że można kroić go nożem (zwłaszcza jedna serwerownia, ta znajdująca się w Theta IYKYK). Klimat na wysokim poziomie, udźwiękowienie robi ogromną robotę - tego Frictional'om nie można odmówić.

Niestety mały minusik należy się za problemy z wbijaniem osiągnięć (nie ja jedyna miałam z nimi problem). Wszystkie są fabularne, a koniec końców trzy mi nie wskoczyły. Żeby zdobyć dwa ostatnie musiałam jeszcze raz przechodzić końcówkę. Z jednym zorientowałam się za późno, gdy save'y już nadpisały się na tyle, że nie mogłam się cofnąć. Najwidoczniej czeka mnie jeszcze jednak rundka po PATHOS-II.

Dla każdego, kto lubi uczucie niepokoju, dywagacje filozoficzne na temat tego kim jesteśmy i dokąd prowadzi nasze życie oraz adwersarzy przed którymi czuje się ogromny szacunek - serdecznie polecam.

Still a good game, not much of a horror but can jump scare you here and there, good story

It is the best story written by HUMAN? hands. It was great to experience it again after a few years.