Pikuniku

Kapitalizm przez różowe okulary
Pikuniku to całkiem urocza i głupawa gra platformowa, która chociaż na pierwszy rzut oka przez swój styl graficzny pełen jaskrawych kolorów i prostych kształtów wydaje się być skierowana wyłącznie do najmłodszych, zawiera także żarty skierowane do dojrzalszych odbiorców. Nie ma tu jednak nic niestosownego dla dzieci, jedynie lekkie nabijanie się z ekonomii i tyle.
Pod względem długości, to fabularną kampanię dla jednego gracza da się skończyć w jakieś trzy godziny z hakiem, a poziomy co-op zajmują około godziny, więc to raczej gra na jeden, góra dwa wieczory. W trakcie rozgrywki odwiedza się kilka poziomów o zróżnicowanym klimacie oraz wchodzi w interakcje z wieloma postaciami, które nie są zbyt rozgarnięte ani głęboko rozwinięte pod względem charakterów, ale są z pewnością sympatyczne.
Jeśli chodzi o poruszanie się, to jest ono przez większość czasu dosyć przyjemne. Bohater może zwinąć nogi i turlać się jak czerwony tiktak, co pozwala mu poruszać się szybciej lub dostać się do ciasnych miejsc. Istotną mechaniką jest tutaj również kopanie, które pozwala nie tylko znęcać się nad naszym znajomym w trybie co-op, ale także przesuwać różne obiekty, rozwiązując w ten sposób lwią część zagadek. Dodatkowo, gra pozwala stworowi łapać się zaznaczonych kółek, huśtać się na nich oraz jeździć po linkach.
Pikuniku posiada także parę sekwencji walk z bossami, w trakcie których należy unikać ich szybkich ataków, co wprowadza nieco dynamiki do rozgrywki. Przegrana w jednej z nich nie wiąże się jednak z żadną karą, przez co, podobnie jak większość gry, starcia nie są zbyt frustrujące ani nie stanowią dużego wyzwania. Towarzyszy temu wszystkiemu niezbyt skomplikowana, ale przyjemna i lekko zwariowana muzyka, która świetnie wpisuje się w beztroski, nieco absurdalny klimat gry.
Pewnie nikogo nie zdziwi, że gra nie jest szczególnie wymagająca pod względem wykorzystywania zasobów komputera, ale mimo to zdarzyły mi się momenty, w których zauważalnie spadała liczba klatek na sekundę. Działo się to szczególnie podczas przechodzenia poziomów co-op, chociaż możliwe, że było to związane z tym, że nie graliśmy lokalnie, a korzystaliśmy z programu Parsec, który pozwala na współdzielenie ekranu i grę online, podobnie jak Steam Remote Play Together.
Po poziomach rozsiane są monety, za które można kupować różne przedmioty. Wśród nich znajdują się akcesoria dla naszego czerwonego bohatera, takie jak czapka-konewka, która pozwala tworzyć kwiaty, umożliwiając dostęp do wcześniej niedostępnych miejsc, oraz gogle, które ujawniają sekretne przejścia.
Nie ma tu zbytnio rozbudowanej historii, ale podobało mi się, że gra i tak daje nam lekką możliwość połączenia kropek, ponieważ antagonistaMr. Sunshine to tak naprawdę jedyny ocalały ze swojej rasy, której ruiny widzimy w jaskini robaków. Jego lud został zniszczony przez erupcję wulkanu, a on sam przez tę tragedię stał się zgorzkniały i teraz chce odtworzyć swoją rasę za pomocą robotów, a także użyć tego samego wulkanu, który niegdyś zniszczył jego lud, by pozbyć się pozostałych wiosek, a następnie stworzyć swoją utopię, która w rzeczywistości jest dystopią, wynikającą z jego wypaczonego spojrzenia na utracony dom.
Tytuł zawiera znajdźki porozsiewane po poziomach oraz sekretne osiągnięcia, jednak mam pewne zażalenia co do tych elementów. Achievement za znalezienie wszystkich prezentów ukrytych na poziomach wymaga zebrania także dwóch zlokalizowanych w ostatniej lokacji w grze, która po napisach końcowych staje się niedostępna. W związku z tym, jeśli pominęliśmy tamtejsze przedmioty, musimy przechodzić całą grę od nowa, a ta nie oferuje zbyt dużej regrywalności przy ponownym przechodzeniu ze względu na swoją liniowość.
I nie byłby to aż taki problem, gdyby nie fakt, że jeden z tych dwóch prezentów pod koniec gry jest jedynym ukrytym za ścianą, która nie jest w żaden sposób oznaczona, podczas gdy wszystkie inne ściany skrywające te prezenty wyraźnie różnią się od otoczenia. Wygląda to trochę tak jakby twórcy zrobili to celowo z premedytacją.
Inna kwestia to achievement za podrzucenie piłki 999 razy w pewnej minigrze, który można zdobyć jedynie poprzez ustawienie naszego ludzika w konkretnym miejscu tak, żeby piłka sama się odbijała od ściany przez około 10 minut, podczas gdy my jesteśmy AFK. Jak można się domyślić, nie jest to szczególnie zajmujące. O wiele lepiej przemyślano ten achievement, który polega na przejściu minigry rytmicznej przypominającej DDR, w której należy wciskać odpowiednie strzałki, nie przerywając combosa ani razu.
Poziom trudności jest tutaj przez większość czasu raczej niezbyt wyśrubowany, zarówno jeśli chodzi o elementy platformowe, jak i logiczne, ale osoba odpowiedzialna za łamigłówkę z mostem to chyba jakiś wysłannik Antychrysta, ponieważ mimo że jest to jedna z pierwszych zagadek, jest zarazem najmniej logiczna i przez to najtrudniejsza w całej grze. Chociaż możliwe też, że jako dorosły, nie potrafię spojrzeć na nią z odpowiednim dystansem i dla dzieci wpadnięcie na pomysłkopnięcia pająka, żeby ten zrobił nić, z której powstanie mostprzyjdzie z łatwością. Z ciekawości sprawdziłem kilka gameplayów i niemal każda osoba, którą oglądałem, musiała się porządnie nagłowić, co właściwie należy zrobić na tym etapie gry, albo otrzymała podpowiedź od innych graczy.
Podsumowując, Pikuniku to całkiem przyjemna gra. Jeśli chodzi o koszt tytułu, jego pełna cena, wynosząca 60 złotych, wydaje mi się nieco za wysoka jak na tak krótkie doświadczenie, ale na przecenie można już spokojnie rozważyć zakup.

Pikuniku to gra przygodowa którą nawet jeśli woli się większe produkcje na pewno warto sprawdzić
Gra opowiada o piku który jest bestią z gór. Pewnego dnia jednak się przebudza i musi stawić czoła wielkiemu spiskowi ( więcej spojlerów nie dam nie martwcie się )
Gra jest krótka i choć można ją ukończyć w 3-5 godzin to ma dużo sekretów które warto odkryć
plusy
+wspaniała ścieżka dźwiękowa
+ angażująca historia
+ wiele sekretów
+ ciekawi bohaterowie
+ bossowie których trzeba pokonać na różne sposoby
+ świat pełen zakamarków
- grafika wygląda jak z painta
gra świetna za 15 zł na promce warto, naprawdę
POLECAM ( muszę przejść jeszcze raz, zapomniałem ostatniego trofeum, szlag)

Pikuniku to gra pełna uroku, humoru i ciepła.
Choć krótka, oferuje satysfakcjonującą zabawę
i pozytywne przesłanie. Idealna dla graczy
szukających czegoś lekkiego, ale z charakterem.

Najdoskonalsza forma elektronicznej rozgrywki po tej stronie... elektronicznej rozgrywki. Czysty, nieskrępowany niczym fun, który nie kryje się z tym jak głupi jest. Oj nie. On jest wręcz z tego dumny. Warto po stokroć.

Piku Niku to gra, która umieszcza w sobie piękno życia codziennego, przede wszystkim pokazuje też trudności bycia jednostką, która zaczyna od niczego, tylko dzięki swoim działaniom mogąc zmienić cokolwiek. Głęboka fabuła, dająca rozmyślać nad sensem obecnych czasów i wartości zasobów finansowych jak i spożywczych jakie posiadamy jako istoty żyjące na Ziemi, a także potrafi wzbudzić zaciekawienie swoją futurystyczną formą literacką, niczym w dadaizmie ignorując powszechne ortograficzne poprawności, jak przykładowo wielkie litery.

Potrafi ona rozwinąć logiczną stronę gracza swoją prostotą oraz jednocześnie zmuszając do myślenia spoza oczywistych rozwiązań (nieszablonowo). Sama stylistyka mimo użycia do jej stworzenia programów jak Blender nie boli w oczy, przyjemna dla oka oraz nie wprawia w epilepsje. Dźwięk także przyjemny dla ucha, nierażący a także pozwalający odetchnąć i w pełni zrelaksować się graczowi.

Ogólnie serdecznie polecam, nietypowy produkt o bardzo bujnej zawartości i licznych nawiązaniach popkulturowych, jak np liczne śmieszne obrazki internetowe (meme), inne gry a także rozmaite nawiązania do mitologii, jak np do mitu o Syzyfie.

Very fun and simple game

tak lecz trochę szkoda że nie aż tak długa jest . bardziej polecam czekać na przecenę .