Pathologic 2

theres no game with the style of gameplay like pathologic 2. its stressful, full of sacrifices, knowing that you don't have the time to save everyone and explore everything. this game has felt to me like an interactive book, the story keeps you interested, and you just want to play more. overall the raw passion this game has makes up insanely for the low budget which is really rare to see in the game market these years. most atmospheric game EVER 10/10.

This game made me tear up.

It's great and I'm sure it will stay with me for years to come. Give it a try, if you can handle playing through first day or two, then you've got all it takes to experience the rest of it. This game fully utilizes some plot-devices and mechanics that make the story so unique - it couldn't be told in any other medium. Noone could make it into a book or a movie. Give it a try, real gem!

Ciężka, trudna, męcząca lecz jak bardzo uzależniająca i fascynująca
Czy gra jest dla każdego? Ciężko powiedzieć. Survival jest tutaj na pewno bardzo wymagający, klimat jest tak ciężki i depresyjny, że musiałam robić przerwy od tej gry. Jedno z najoryginalniejszych dzieł, jakie przyszło mi zagrać. Wychodzi poza schematy jakie znamy, czysta sztuka po prostu. Jest bardzo specyficzna i to, jak nas czasowo ogranicza wywołuje taki niedosyt, że może nawet chciałabym zagrać drugi raz. Osobiście chyba wolałabym książkę, która opowiedziałaby tę historię. Z drugiej strony wiem, że twórcy chcieli, by właśnie gracz wręcz męczył się, a książka tego nie odda.

Na początku nie chciałem pisać recenzji, ale gra ugrzęzła mi w głowie tak bardzo, że czuję, że jednak powinienem to zrobić.
Zacznijmy od gameplayu.
Jedną część gameplayu można porównać do symulatora żula.
Chodzisz po mieście, przeszukujesz śmietniki i plądrujesz opuszczone domy. Wszystko to jednocześnie unikając innych żuli i próbując w jakiś sposób nie umrzeć z głodu, pragnienia, zmęczenia i zarazy. Znalezione rzeczy wymieniasz z ludźmi za bardziej wartościowe rzeczy takie jak jedzenie.
Drugą częścią gameplayu jest granie lekarza.
Twoim zadaniem będzie chronienie ważniejszych osób z miasta przed zarazą. W tym celu trzeba dawać im leki na poprawę odporności, a jak się zarażą, trzeba ich zbadać i dać im odpowiednie leki, żeby zmniejszyć ich szansę na śmierć. Da się ich z zarazy w pełni wyleczyć, ale leki na to są bardzo ograniczone i trudno dostępne, i sam możesz ich potrzebować. W pewnym momencie uzyskasz dostęp do miejsca, gdzie możesz produkować różne leki z użyciem wody, ziół, krwi i organów.
Trzecią częścią są misje.
W trakcie gry będziesz miał osobiste cele do zrobienia (trochę o tym w części o fabule), jak również różne osoby będą coś od ciebie chciały. Jeżeli masz udać się do konkretnej postaci lub w konkretne miejsce będzie one oznaczone na mapie, jeżeli masz coś gdzieś znaleźć, ale wiesz mniej więcej gdzie, ogólne miejsce poszukiwań będzie zaznaczone, ale sam masz te miejsce przeszukać. Dotyczy to tylko zadań, które już masz, o ważniejszych misjach będziesz informowany przez posłańców wysyłanych przez postacie, lub wynikną z przemyśleń bohatera, ale sporo misji musisz znaleźć sam. Znaleźć je może ci pomóc pewien napój, który za cenę twojego głodu, pragnienia i zmęczenia zaznaczy ci jakieś miejsce na mapie.
Ponadto nie licz, że za każde zadanie dostaniesz nagrodę, i że każde zadanie powinieneś robić. Użyj mózgu, gra nie boi się karać gracza.
Gra zawiera system walki, ale walki lepiej unikać jeżeli jest to możliwe. Walka jest toporna, a śmierć bardzo łatwa.
Ekwipunek jest ograniczony, więc trzeba na to uważać, przedmioty możesz przechowywać w domach swoich przyjaciół. W pewnym momencie odblokujesz swoją kryjówkę z ogromną skrytką na przechowywanie przedmiotów. Możesz tam też powiększyć swój ekwipunek, i naprawić przedmioty.
Są dwie formy handlu, w sklepach kupujesz i sprzedajesz za pieniądze. Możesz się też wymieniać z ludźmi, wtedy dajesz im swoje przedmioty, które oni chcą, w zamian za ich przedmioty, które ty chcesz. Każdy taki przedmiot ma przypisaną jakąś wartość, nie można wymienić się w taki sposób, że ich wartość jest większa od twojej, ale można odwrotnie, zyskując tym samym reputację.
Jest też szybka podróż między miejscami, ale to kosztuje przedmiot który jest rzadko znajdywany w domach, można się go zdobyć podczas wymian z mieszkańcami, ale musisz pomyśleć, czy nie wolałbyś się wymienić za coś, co możesz potrzebować bardziej, np. jedzenie.
Na wszystko to masz ograniczony czas. W trakcie dnia musisz walczyć o własne przetrwanie, o przetrwanie innych i jeszcze robić questy.
Czas nie płynie podczas dialogów, ani gdy jesteś w menu, ale płynie gdy przeszukujesz śmietniki, szafki itd. wliczając wielką skrytkę w swojej kryjówce, więc uważaj. Czasu masz mało, a każdy kolejny dzień będzie krótszy od poprzedniego.
Nie wszystko ci się uda. Ludzie będą ginąć, misje będą kończyć się porażką, ty sam będziesz ginąć. Za każdym razem gdy zginiesz, zostaniesz. ukarany, zmniejszy się twoje maksymalne zdrowie, pragnienie etc.
Jeżeli chodzi o fabułę, cóż, nie chcę zdradzać zbyt wiele, więc tylko opowiem pokrótce zarys historii. Grasz jako Artemy Burakh, dostałeś niepokojący list od ojca i jedziesz do niego. Po przyjeździe zostajesz napadnięty przez grupę zbirów, zabijasz ich w samoobronie, i potem głodny, poobijany, zmęczony i spragniony idziesz do miasta, i okazuje się, że całe miasto myśli, że zabiłeś swojego ojca. Ludzie będą próbowali cię zabić, więc przyjdzie ci szukać pomocy u swoich przyjaciół z dzieciństwa. Na początku twoim zadaniem będzie naprawienie swojej reputacji, a następnie znalezienie mordercy swojego ojca. W pewnym momencie wybuchnie epidemia, a twoim zadaniem jako lekarz będzie również próba znalezienia lekarstwa.
Grafika, jaka jest, widzicie na screenach, mi się podoba.
Muzyka jest bardzo klimatyczna, często niepokojąca. Dialogi nie są mówione, więc trzeba samemu czytać, ale na początku każdej rozmowy usłyszymy od naszego rozmówcy krótki tekst, niezwiązany z dialogiem. Przeciwnicy też mają kwestie dialogowe, ale jest ich mało i się powtarzają, służą głównie temu, żeby poinformować gracza, że ktoś go ściga, ale nie są też grane za każdym razem, więc uważaj.
Gra jest ciężka i stresująca, ale zapada w pamięć. Zapada w pamięć lepiej niż większość gier, w które grałem. Sporą rolę odgrywają w tym postacie i fabuła, o czym nie mogłem zbytnio mówić, żeby nie spojlerować, ale bardzo dużą rolę odgrywa też gameplay.
Toporność walki, ograniczony czas, stres itd. bardzo dużo dodają do doświadczeń z tej gry. W trakcie mojej pierwszej gry były postacie, których nigdy nie spotkałem, lub z którymi ledwo co rozmawiałem, bo albo szybko umarły, albo dlatego, że po prostu nie wędrowałem zbytnio w ich okolice. Możecie pomyśleć, że to zły design, że ograniczenia czasowe są złe itd, normalnie bym się z tym zgodził, sam zwykle nie znoszę ograniczeń czasowych, ale tym razem było inaczej.
Cały gameplay polega na walce z czasem, na myśleniu o tym, czy lepiej iść dłuższą, ale bezpieczniejszą drogą, czy krótszą, ale ryzykowną. Musisz pomyśleć, ile czasu możesz przeznaczyć na przeszukiwanie domów, żeby znaleźć rzeczy, które pomogą ci przetrwać, czy możesz pozwolić sobie pójść na drugi koniec miasta, gdzie nie masz żadnego questa do zrobienia, po to, żeby dać człowiekowi leki.
Gra została zaprojektowana z myślą o wysokim poziomie trudności i ograniczeniami czasowymi, i nie działałaby tak dobrze bez tego. Jest opcja zmniejszenia poziomu trudności, można dostosować wiele rzeczy, ale odradzam. Polecam zagrać na zalecanym poziome trudności. Będzie ból, będzie stres, będą porażki, ale doświadczenie, satysfakcja i wrażenia z gry będą znacznie lepsze.
Grę mocno polecam, jedna z lepszych, w jakie grałem.

Kilka dni temu miałem kolonoskopie, ta gra daje podobnych doświadczeń. Polecam!

najnormalniejszy tydzień z życia obywatela bydgoszczy

It is not that hard to die in this game hahshsh