Machinarium

Niesamowite połączeni ciekawych wyzwań logicznych oraz oprawy dźwiękowej i graficznej. Klimat jest nie do podrobienia. W tej grze można się zakochać. Przechodziłem ją kilkanaście lat temu za pierwszym razem sam, a później z każdym z moich dzieci. Bajka.

przestępstwem jest, że ta gra nigdy nie otrzymała kontynuacji

Zdecydowanie polecam. Dla mnie jest to gra dzieciństwa.
Kocham design i klimat całej gry, myślę, że właśnie to jest w niej najlepsze. Wizja dystopijnego, ponurego świata robotów oddana jest poprzez przykuwającą oko grafikę. Każda scena to przyjemny rysunek tworzący spójną całość świata gry. Prawie w każdej scenie znajduje się multum szczegółów, które powodują, że świat korodujących robotów staje się pełny i autentyczny. Nasz główny metalowy bohater Joseph jak i inne postacie mają gładkie animacje oraz nadają pocieszną atmosferę.
Grę przeszedłem w niecałe 5 godzin, jednak nie był to mój pierwszy raz. Faktycznie jak na tak krótką grę cena jest lekko przesadzona, ale gdy na Steamie jest promocja na produkty Amanity przeważnie kwota za grę obniżana jest do 80% w dół i grę można kupić za kilkanaście złotych.
Serdecznie polecam tę grę każdemu, a zwłaszcza osobom poszukującym gry z unikatową i klimatyczną estetyką.

Jedna z lepszych gier logicznych w jakie grałam. Ciekawe zadania, historia w tle i urocze postacie. Steampunkowy styl, bardzo oryginalny. Świetne jest to, że pominięcie jakiegoś drobnego etapu nie blokuje przejścia dalej (w jednym miejscu nie zebrałam potrzebnego narzędzia, a po zalaniu pomieszczenia wodą, już nie mogłam tam wrócić. Wystraszyłam się, że już dalej nie przejdę ale okazało się, że to narzędzie było dostępne w innym miejscu). Także spokojnie, gra jest tak opracowana żeby się nigdzie nie przyblokować.

Well... I do not know how to describe this game, it looks really nice and most of the time I had a good time, but as always there were some aspects I found to be pretty upsetting. First off all some objects are very noticeable but some not. For instance a plunger in the prison cell. Next bad thing in my opinion was a minigame to fix a Brain, why 40 enemies? Just why? That was just boring... However as I said most of the time a I had fun, so I recomend this game.

One-of-a-kind, beautiful adventure in a fascinating world, where each single level tells it's own story. Machinarium as a city is full of life even in it's darkest corners. There are plenty of curious details everywhere you go, so I advise to just spend some time admiring the environment. The puzzles- core of the game, are always fun and orginal, however at times can be very tough to figure out at first glance.

Fabuła:
W centrum całej opowieści stoi mały robot o imieniu Josef, który zostaje wyrzucony na śmietnik za granicami miasta Machinarium. Jest to korodująca metropolia zamieszkiwana przez roboty. Już samo wprowadzenie budzi pytania: kim jest, co zrobił i dlaczego został usunięty? Okazuje się, że miasto jest w niebezpieczeństwie
i banda złomiarzy znana jako Bractwo Czarnej Czapki (Black Cap Brotherhood) planuje atak bombowy na wieżę kontrolną. Co więcej, porwali oni robotyczną dziewczynę Josefa.

Zagadki:
Sama rozgrywka to klasyczne point-and-click. Zagadki są logiczne, zróżnicowane i często zaskakujące, bo trzeba łączyć przedmioty, manipulować otoczeniem i eksperymentować. Czasami to łamigłówka czysto mechaniczna, innym razem trzeba rozwiązać minigrę lub znaleźć wzór ukryty w otoczeniu. Wszystko jednak opiera się na spostrzegawczości i wyciąganiu wniosków – bez frustracji i bez klikania „na ślepo”.

System podpowiedzi również zasługuje na pochwałę, gdyż jeśli naprawdę utkniesz, gra pozwala odblokować pomoc, ale nie robi tego od razu. Najpierw trzeba przejść krótką minigrę, która sama w sobie stanowi ciekawe urozmaicenie. Dzięki temu podpowiedzi nie są łatwo podawane, tylko mają swoją cenę – czas i uwagę.

GGrafika:
Jedną z największych zalet Machinarium jest jego oprawa wizualna. Świat gry jest ręcznie rysowany. Każde tło, każdy obiekt i każdy robot jest efektem ogromnej dbałości o szczegóły. Styl przypomina coś pomiędzy szkicownikiem artysty a starym albumem z przeszłości. Brud, rdza, smar – wszystko ma tu teksturę i głębię. A mimo tej zgrzytającej estetyki, świat gry jest zaskakująco ciepły i… ludzki.

Muzyka
Muzyka autorstwa Tomáša Dvořáka (Floex) to osobna historia. Ambientowe, lekko jazzujące kompozycje tworzą coś co idealnie uzupełnia klimat. To jedna z tych ścieżek dźwiękowych, które zostają w pamięci na długo – delikatna, nastrojowa, nieprzeszkadzająca, ale wszechobecna. Tak dobra, że warto jej słuchać nawet poza grą.

Rozgrywka:
Machinarium to gra powolna, celowo. Nie ma tu walki, eksplozji ani dynamicznej akcji. Zamiast tego jest skupienie, eksploracja i spokojne rozwiązywanie problemów. To rodzaj tytułu, który można uruchomić wieczorem z herbatą, usiąść w ciszy i pozwolić sobie na oderwanie od codzienności. To gra, która nie krzyczy, tylko szepcze. Właśnie dlatego trafia do tych, którzy naprawdę chcą czegoś wyjątkowego.

Podsumowanie
Jeśli szukasz gry innej niż wszystkie, czyli spokojnej, artystycznej, z duszą i z prostą, ale fajną historią, to kupuj. Machinarium jest dla Ciebie. To opowieść o małym robocie, który torując sobie drogę ratuje miasto i dziewczynę.

Dla mnie była wyjątkowa, też ze względu na to, że łączy się z moją przeszłością. Same dobre wspomnienia. Od pierwszej sceny do ostatniej byłem szczęśliwy, że w końcu w nią gram. Myślę, że ty też odnajdziesz w niej coś bardzo swojego.