Kholat

Ciekawa przygotówka nawiązująca do prawdziwych wydarzeń. Dosyć krótka i niekiedy przygnębiająca, co zapewne było zamiarem twórców, żeby sprawić u gracza odczucie czyjeś obecności.

Straight up gas, almost gave me a fucking heart attack plus the narrator sounds hot. 11/10

Gierka naprawdę z mega klimatem. Budowa całego świata który nie jest mały jak i różnego rodzaju dźwięki otoczenia są naprawdę mroczne i pasujące do panującej atmosfery. Zwiedzanie świata za pomocą mapy i kompasu również daje satysfakcję z rozgrywki przy odnajdywaniu nowych miejsc. Fabuła inspirowana na prawdziwych zdarzeniach również daje do myślenia oraz napędza gracza do poznania historii. Dużym plusem jest język polski który nadaje klimatu i jest przyjemny w słuchaniu i zagłębianiu się w fabułę.

Nie jestem w stanie jednoznacznie powiedzieć czy polecam tą grę, czy nie. Klimat tej gry, muzyka i oprawa graficzna (mimo że gra ma swoje lata) są wspaniałe. Fabuła jest ciekawa, na pewno dużo charakteru nadaje jej fakt, że jest oparta na prawdziwym wydarzeniu. Eksploracja jest czymś gdzie część ludzi będzie zachwycona, innych odstraszy. Gra daje nam jedynie kompas i mapę na której nie mamy zaznaczonego punktu, w którym się znajdujemy, ale ja uważam że jest to wielka jej zaleta. Dzięki temu musimy baczniej przyglądać się otoczeniu i doceniamy jak dobrze lokacje są zrobione. Największym minusem i powodem dla którego nie jestem w stanie polecić tej gry każdemu jest przeciwnik z którym się zmagamy. Jest on tak irytujący, że pierwsze podejście tej gry skończyłem po 30 minutach i wróciłem dopiero po 6 latach z nadzieją, że to tylko skill issue młodego mnie. Niestety przeciwnik mimo, że wymagający nie jest to pojawia się w miejscach gdzie trudno go jakoś sensownie ominąć, a gdy ten nas zobaczy, trudno jest przed nim uciec w korytarzowych miejscach (większość miejsc gdzie go spotykamy, przynajmniej takie odniosłem wrażenie). Sam system zapisów też nie ułatwiał mi pozostania przy tej grze, bo gdy potwór mnie złapał, musiałem nieraz iść pokaźny kawał drogi. Gdyby w tej grze przeciwnik jedynie nas straszył, bądź działał inaczej, gra była by perfekcyjna. Nie żałuje, że wróciłem i przeszedłem tą grę, ale nie wrócę już raczej w przyszłości, bo gra mnie do tego nie zachęciła.

uwielbiam kholata za to, że pozwala mi się zgubić w lesie i zmusić mnie do orientowania się w terenie przy pomocy wzorku, kompasu (ruskiego -,- ) i mapy i to takiej bez mojego znacznika z kierunkiem w który patrzę
kocyk i kakałko obowiązkowo podczas gry

Bardzo fajna gra, polecam.

Great game :)