I Wani Hug that Gator!

Nie wiem, super visual novel. Doszło do popłakania ze wzruszenia w niektórych momentach. 14 godzin spędzone jednego dnia a to dopiero jedno z 4 zakończeń. Polecam serdecznie wszystkim. Gierka nie zawodzi.

I fell in love in this visual novel immediately. It's a cute, everyday life story, and yet it shows many struggles of teenagers who deal with normal and not-ordinary problems with fitting into school life.
Also, it's totally rare to see such well done animations - totally worth to buy just to see them!

beautiful story telling and character development highly recommended for lonley people with depression

9/10 bo nie można utopić Aligatora pod wodą ;-;
tak to gra jest mega. :>

Po Polsku:
Nie wiem co mam napisać.
Nigdy nie grałem w tego typu gry, nawet nigdy nie myślałem o tym żeby kiedykolwiek zagrać w grę w tym stylu, w tej kategorii. Jednak coś mnie tknęło żeby spróbować coś nowego, coś innego niż strategia czy strzelanki czy jakieś symulatory.
Kupiłem, przez pierwszą godzinę wczytywania się, starania się żeby wkorbić w historię, na początku mnie nie wciągneła.
Nawet myślałem żeby ją oddać, ale po tygodniu stwierdziłem że dam jej jeszcze jedną szansę, i to był mój błąd.
To co mnie spotkało, historia w tej grze, sytuacje, wybory, to mnie zgniotło.
Moje emocje zostały zmielone. Ta gra spowodowała że płakałem ze szczęścia, płakałem ze smutku, wkurzałem się na fikcyjną postać. Ta gra jest prawdziwym rollercoasterem emocji, a kiedy dowiedziałem się że jest kilka zakończeń, to przez kilka dni po kilka godzin po pracy, męczyłem ją (grę) aby dojść do każdego zakończenia i przeżyć kolejne emocjonalne koktajle które deweloperzy i twórcy gry nam zafundowali.
Na teraz po prawie 34 godzinach przegranych w I Wani Hug that Gator, chcę powiedzieć do deweloperów oraz wszystkich tych którzy pracowali nad nią: DZIĘKUJĘ WAM, moje serce zostało zmiękczone.
Natomiast wam, graczom którzy się zastanawiacie czy kupić i sprawdzić co to jest za gra, to polecam wam jej zakup i przeżyć kilkanaście godzin ciekawości, wyborów i bomb emocjonalnych.

P.S. do twórców gry: jeżeli macie plan na drugą część, moi drodzy, nie zastanawiajcie się. Róbcie, bo po tej grze, wiedzcie że robicie to dobrze.

Pozdrawiam.

English:
I don't know what to write.
I've never played this type of game, I've never even thought about ever playing a game in this style, in this category. However, something touched me to try something new, something different from strategy or shooters or some simulators.
I bought it, and for the first hour of playing it, trying to get into the story, it didn't really grab me at first.
I even thought about returning it, but after a week I decided I would give it another chance, and that was my mistake.
What happened to me, the story in this game, the situations, the choices, it crushed me.
My emotions were ground down. This game made me cry with happiness, cry with sadness, get pissed at a fictional character. This game is a real rollercoaster of emotions, and when I found out there were several endings, I agonised over it (the game) for days at a time for several hours at a time to get to each ending and relive the successive emotional cocktails that the developers and creators of the game have infused us with.
For now, after almost 34 hours lost in I Wani Hug that Gator, I want to say to the developers and all those who worked on it: THANK YOU, my heart has been softened.
And to you gamers who are wondering whether to buy and see what this game is all about, I recommend you buy it and experience several hours of curiosity, choices and emotional bombs.


P.S. to the creators of the game: if you have a plan for the second part, my dears, don't hesitate. Do, because after this game, know that you are doing it right.

Best Regards.

Przypadkiem napotykając tę grę na stronie sklepowej Steama, możesz odnieść jedno z dwóch wrażeń:

1. To jeden z tych ironicznych dating sim’ów dla furasów fetyszystów.
2. Kolejna gra typu Furry Sex Hitler 3 czy cokolwiek tam publikują na Steamie

Zamiast tego dostajesz szczerą (a czasem wręcz uderzającą Cię jak ciężarówka i duszącą w gardło) historię o dorastaniu dwóch nastolatków w szkole średniej próbujących wkroczyć w dorosłość oraz o tym, jak potykają się i upadają po drodze. To opowieść o tym, że wsparcie od świata nie pomoże, jeśli nie zrobisz pierwszego kroku, oraz o tym, jak nasze najlepsze i najgorsze intencje mogą wpłynąć na osoby, na którym nam zależy, w sposób, jakiego byśmy się nie spodziewali. To opowieść o tym, że służenie jako ramie, na którym można się wypłakać, nie wystarczy, jeśli nigdy nie dorośniesz jako osoba.

I Wani Hug that Gator to gra, która opowiada o powołaniu, utknięciu w rutynie, podczas gdy dni mijają a ty myślisz, że twój czas jest nieskończony, ze stratą i rzeczami, które po sobie zostawiamy...i przytulasami, mnóstwami przytulasów.

Nie, ta gra to nie sh*tpost jak sam na początku przypuszczałem, kiedy ją pierwszy raz zobaczyłem; pomiędzy tym wszystkim jest potężny komunikat: „Możesz wziąć się w garść”. Bardzo mocną się przywiążesz do postaci, soundtrack sprawi, że poczujesz wraz z nimi ich wzloty i upadki, a po zamknięciu gry prawdopodobnie utknie Ci w głowie jedna lub dwie melodie.

Myślę, że najwyższą rekomendacją, jaką mogę dać Wani, jest to, że to jedna z tych gier, które zostają z tobą na bardzo długi czas po jej skończeniu. Być może nie zmieni to Twojego życia, lecz na pewno wyślę Cię w podróż, którą warto odbyć.
Autorem recenzji jest ten użytkownik:

11/10, gave me depression and an unhealthy obession over a virtual character