Hellblade: Senua’s Sacrifice

Visually it looks like GoW 2018 where protagonist is a girl with schizophrenia
Gameplay is good, even fighting is kinda simple. Also had some problems with optimization, and get stuck few times and as outside fighting you can walk or run and nothing else I cannot unstuck from textures. Still checkpoints are often so it wasn't that annoying. For me voices you hear in her head was also annoying. I guess it was intended. Overall, game could be more polished. Gameplay is fun, levels are interesting and various. Horror levels are interesting, riddles with perspective are fun. Overall fun game.
But what makes this game so special is story and topics it is about. Story is really, really good. Main protagonist Senua is quaint and very memorable. And game trying to show something which isn't most popular and is a tabu. And did it very comprehensive. That makes this game really good position and worth playing, especially for the price you can get it on discount

Grałem z pacjentem w psychiatryku. Pacjent poleca 11/10
A jeśli szczerze, ta gra w swojej prostocie, pozwoliła mi oddać się fabule. Żadnych zbędnych elementów, żadnego zbierania przedmiotów jak w rpg, czy poszukiwania ukrytych sekretów po mapie. Pełne oddanie się fabule, bólu i cierpieniu bohaterki, jej emocjom.
Przez to zachęciła i zaprosiła mnie do empatyzowania bohaterce. Dla szerszego kontekstu jestem bezemocjonalną s*ką i pewnie mógłbym się patrzeć jak człowiek płonie pożerając popkorn (pół żartem, pół serio). Ale w tej grze na prawde współczuwałem i oddawałem się emocjom bohaterki. Przez co bije wielkie brawa dla twórców, bo uważam to za nie lada osiągnięcie.
Nwm czy to dobre porównanie, ale w moim wypadku jest prawdziwe. Ta gra to niczym drogie wino, które nie chcesz wypić od razu za jednym razem, a chcesz smakować powoli. Żeby każdy kubek smakowy poczuł jego smak, żebyś czasem nie stracil smaku i nie zmarnował choćby kropelki wina. Mam tak samo z tą grą, Chce mi się w nią grać powoli, nie spiesząc się. A gdy czuje się zmęczony to przerwać i wrócić, gdy będę wypoczęty, żeby nic nie umknęło mojej uwadze. Żadna emocja, żaden ból, żadne przeżywanie bohaterce.
Podsumowując:
Jeśli lubisz dobre historie, które dostukają się do twojego serduszka, jest to gra dla ciebie.
Jeśli szukasz jakiejś super mega akcji i hardkorowej rozgrywki niczym w dark souls czy elden ring to nie jesteś w odpowiednim miejscu

Bardzo dobry tytuł. Grafika wciąż potrafi zachwycić, a walka w grze dostarcza wielu emocji. Świetnie wypada główna bohaterka, która dążąc do uratowania swego ukochanego zmaga się z wieloma lękami. Emocje w grze z każda godzina rosną, a atmosfera i różnorodność lokalizacji tylko potęgują wrażenia. Jedynie szukanie znaków z czasem zaczyna męczyć. Dużym plusem jest również możliwość poznania mitologii nordyckiej, z którą fabuła gry jest silnie związana. Z czystym sumieniem mogę ją polecić życząc wszystkim graczom dobrej zabawy.

Its an intense and emotional game. Playing as Senua, I was immersed in a haunting world where mental illness is portrayed through eerie voices and hallucinations. The combat is tough but satisfying, and the story is deeply moving. The game’s atmosphere and unique approach to mental health make it an unforgettable experience. I recommend. 4.5/5

Jest to dobry tytuł z fajną grafiką i bardzo dobrą ścieżką dźwiękową. Momentami klimat jest naprawdę przytłaczający i może nawet wywołać gęsią skórkę. Model walki jest bardzo przyjemny a zagadki są miłym dodatkiem. Niestety największym minusem tej gry, przez który większość osób skreśla ją już na starcie, to nieciekawa historia. Gdyby twórcy wymyślili fabułę którą gracz chciałby odkrywać, nikt nie powiedziałby że jest to nudy symulator chodzenia z modelem walki. Choć mi się gra podobała to jej historia raczej nie utkwi mi na długo w pamięci.

Niektórym gra Hellblade: Senua's Sacrifice może nie przypaść do gustu. Przede wszystkim zadowoli graczy, którzy są gotowi tymczasowo zrezygnować z rozległych środowisk na rzecz struktury rozgrywki skupionej wokół korytarzy i bardzo osobistej narracji. Chociaż biorąc pod uwagę różnorodność pomysłowych technik i uczuć, jakie oferuje ta gra, wydaję się pozytywna. Poszukiwacze horrorów odkryją tu urojenia, schizofrenię po prostu chory umysł. Uważam, że to świetna produkcja, więc jeśli lubicie się bać, śmiało eksplorujcie ten dziwny wszechświat.

Szkoda widzieć negatywne opinie ludzi, w których oczekiwania gra nie trafiła. Rzeczywiście przeciwnicy są powtarzalni, a wędrówka przez ruiny nie otwiera przed nami alternatywnych ścieżek, za to mamy puzzle. Jednak rozgrywka jest na tyle zrównoważona, krótka, że nie zdążyłam się znudzić. Przede wszystkim mocno wczułam się w historię, w każde doznania Senua'y, przemyślenia, agonię, strach, desperację, siłę do walki ukazane efektywnie w pomysłowy sposób. Ujmując w tym nastrojową muzykę, bardzo intensywne sceny z dobrą grą aktorską, towarzyszące głosy. Cenię sobie ten aspekt i jest dla mnie najbardziej istotny. Sama fabuła i inspiracja z jakiej czerpie Hellblade wzbudza zainteresowanie. Prezent od ukochanego bardzo udany :3