Haiku, the Robot

Haiku is a wonderful game. It has all I want a metroidvania to have - platforming sections, bosses, upgrades, and a nice story. I really enjoyed exploring its world.

I would love for the map to show where the upgrades and finables are located though, even as an equippable chip, or buyable map markers (like in the Hollow Knight). As of now there is no possiblity to add custom markers, and while (almost at the very end) it adds locations of one type of finadble, it still does not show the other types, which makes finding that last hp upgrade not collected earlier so hard to find... But that's the late-game stuff, one should not worry, unless you're a completionist that absolutely has to get it all.

Najlepsza metroidvania, w jaką do tej pory grałem (a jestem ich wielkim fanem, chociaż jeszcze nie grałem w "Hollow Knight").
System wymiennych ulepszeń jest sam w sobie genialny, ponieważ nie tylko pozwala na dostosowanie rozgrywki do osobistych preferencji, ale również pozwala na podchodzenie do poszczególnych fragmentów gry (bądź niej samej) na naprawdę wiele sposobów, a dzięki temu, że nie można ich wszystkich aktywować naraz sprawia, że gra nigdy nie staje się za łatwa, ale ich odnajdywanie nadal jest satysfakcjonujące: w końcu, ponieważ wszystkie są równie przydatne, każde kolejne ulepszenie może okazać się czymś, co zupełnie zmieni dla nas rozgrywkę. Bardzo podoba mi się również podejście do umiejętności, które zdobywamy na przestrzeni gry: są wśród nich oczywiście klasyki, takie jak wall jump albo double jump, ale oprócz nich autor (tak, autor, nie autorzy!) zamieścił w grze kilka naprawdę kreatywnych umiejętności, które pomagają przy eksploracji świata Haiku - i to właśnie ten świat jest moim ulubionym elementem tej gry.
Świat Haiku jest najzwyczajniej w świecie idealny - jest dokładnie tym, czym światy w metroidvaniach powinny być. Jak sam autor (ponownie, to nie jest literówka!) go określa, jest on otwarty (oczywiście na tyle, na ile pozwalają na to granice gatunku), a także ogromny - żeby przewinąć mapę od jednego końca do drugiego potrzebowałem ponad 25 sekund, i to ponad 25 sekund wypełnionych podziwianiem przewijającego się przede mną pełnego ciekawych lokacji i przewijających się korytarzy świata, który nie mógłby zajmować mniej miejsca - nie było więc tutaj oszukiwania w stylu "oto naprawdę długi korytarz będący jedyną drogą pomiędzy tą strefą a tą". Co zaś najlepsze, przemierzanie tego świata wcale nie jest czymś frustrującym, nawet, jeżeli postanowi się przejść z jednego końca mapy na drugi. W grze oczywiście istnieje system podróży między strefami, ale stacje podróży nie są liczne, szczególnie, jak na tak dużą mapę. Są jednak rozmieszczone po mistrzowsku. Często najbliższa stacja szybkiej podróży wcale nie znajduje się w strefie, w której jesteśmy, a czasami nasz cel, mimo, że jest w innej strefie, będzie szybciej osiągalny poprzez zwykłą podróż, a nie korzystanie z jednej ze stacji. I chociaż w niektórych przypadkach sprawia to, że podróżowanie po mapie zajmuje nieco więcej czasu niż w innych metroidvaniach, czas ten zawsze spędzałem z przyjemnością, mając okazję po raz kolejny podziwiać genialny level design, atmosferę każdej ze stref, na którą oczywiście składały się grafika, muzyka i przeciwnicy (muzyka w tej grze jest... cóż, muzyką dla moich uszu, grafika jest absolutnie fenomenalna i sprawia, że zaczynam wierzyć, że MisterMorris podpisał pakt z jakimś demonem, aby osiągnąć tak wysoki poziom kunsztu w pixel arcie, zaś przeciwnicy są wyjątkowi, jeżeli chodzi nie o tylko o strefy, ale i CAŁY GATUNEK - każdy z nich na swój własny sposób staje się dla nas przeszkodą, nieważne, czy chcemy po prostu przedostać się z punktu A do punktu B, czy też potrzebujemy nieco więcej pieniędzy, aby kupić jakieś ulepszenie (swoją drogą, pieniądze są również surowcem potrzebnym nam do napraw, co jest naprawdę świetnym elementem gry, sprawiającym, że nasz postęp jest ładnie rozłożony na przestrzeni całej przygody z Haiku). A wszystko to robiłem korzystając z sieci połączeń, która nie ma sobie równych wśród wszystkich innych metroidvanii, w jakie grałem - to właśnie po niej można poznać, że autor nie tylko kocha eksplorację w grach, ale również doskonale ją rozumie i jest w stanie zaimplementować swoją wiedzę na ten temat we własnej grze. Swoją drogą, czy już wspominałem, że to jego debiut?
Jestem jednak człowiekiem, który najbardziej ceni jeden element gier - opowiadaną przez nie historię i to, jak wpleciona jest ona w rozgrywkę. I, tak jak do tej pory ze wszystkimi innymi elementami tej gry, nie mogłem być bliższy uczucia patrzenia na ideał. MisterMorris nie stworzył historii Haiku, małego robota kontrolowanego przez gracza, który musi mieć fajną historię, żeby graczowi się nie nudziło, ale CAŁY ŚWIAT, którego, jak się składa, Haiku jest częścią. Ilość postaci, które napotkamy podczas gry, czasami więcej niż raz, ich rola nie tylko w naszej rozgrywce, ale i otaczającym nas świecie, ich osobowości i historie, ich ewolucja w czasie gry sprawiają, że ten świat, ta historia i te postacie nie "wydają się żywe - one po prostu są żywe. Naprawdę chciałbym opowiedzieć o tym więcej, ale jest to coś, co każdy powinien odkryć sam.
Czy jest to więc gra, którą jestem gotów polecić? Tak. I czy jest to absolutną zbrodnią, że ma tylko 90% ocen pozytywnych na Steam, a nie 100%? OCZYWIŚCIE, NO NAPRAWDĘ, CZY CI LUDZIE OCZU NIE MA-

I didn't like it at first, but I decided to give it a chance and I'm very glad I did. The game absorbed me completely and I couldn't stop playing. A great game worth your time. Highly reccomended!!!

Short but very good metridvania.

monke approved

Farewell, Rusty