Forced Showdown

Ciekawa mieszanka międzygatunkowa. Gra, która łączy w sobie elementy karcianki, zręcznościówki, erpega oraz roguelike (w każdej grze mamy tylko 1 życie). Z reguły tego typu kombinacje nie wychodzą najlepiej, ale w tym wypadku autorom udało się naprawdę nieźle połączyć to wszystko w ramach jednej produkcji.
Rozgrywka to tak naprawdę wybów jednej z 4 dostępnych klas: ofensywnego łucznika, walczącego na krótki dystans czarodzieja światła, defensywnej postaci walczącej wręcz oraz jej ofensywnego odpowiednika. Do tego dobieramy sobie jednego z 3 petów, przy czy nie jest to wybór kosmetyczny, ale zdecydowanie wpływający na nasz styl walki. Następnie rozgrywana jest seria aren, których 9 tworzy 1 bitwę, a na końcu tejże czeka boss. Rozegranie kilku takich bitew i pokonywanie kolejnych bossów tworzy kampanię. Oprócz nawalania skillami i autoatakiem w przeciwników, na każdą arenę i walke wpływają zagrywane przez nas oraz przez bossa karty. Są tam karty ofensywne, modyfikujące nasze skille, defensywe, czary, leczenia, przedmioty jednorazowego użytku itd. Kombinowanie kart w decka jest podstawą sukcesu. Dodatkowo każda bitwa to od 1 do kilku modyfikatorów specjalnych, takich jak np. zmienny koszt kart, dodatkowe wsparcie dla nas bądź przeciwników, laser łączący nas z petem i zadający obrażenia wrogom itd. itp.
Za zdobywane w walkach złoto możemy wziąć udział we wbudowanej loterii, na której do wygrania są.... tak, oczywiście nowe, dodatkowe karty, nieobecne w podstawowym zestawie. Pozwala to na bieżąco rozwijać i modyfikować decka, dopasowując go do naszych potrzeb i stylu gry - np. to że łucznik jest generalnie postacią ofensywną nie oznacza, że nie możemy zbudować go jako semi-tanka, zagrywając duże ilości kart podnoszących podstawowy poziom życia i ulepszajacych jego ochronną barierę.
Warto wspomnieć o tym, że mimo iż gra jest single-player, to jednak posiada ona aspekt społecznościowy: codzienie mamy nowe questy dzienne od twórców, a w rankingach na bieżąco możemy porównywać swoje wyniki z innymi.
Forced: Showdown to interesująca pozycja zarównio dla casuali, którzy chcą po prostu radośnie ponapierniczać przez kilkanaście minut dziennie, ale posiada też spory potencjał pod kątem osób, lubujących się w masterowaniu strategii i swoich umiejętności.
TL;DR
+ świetne połączenie karcianki, erpega i zręcznościówki
+ mnóstwo strategii, kombinacji i sposobów na odniesienie sukcesu
+ integracja z Twitch'em
+ piękna, kolorowa grafika, ręcznie rysowane karty
+ questy daily
+ ciągle rozwijana i poprawiana przez developerów
+ brak mikrotransakcji i DLC :P
- sporadyczne przycinki i crashe w trakcie gry
- brak coop'a

W pierwsze Forced przestałem grać dość szybko. Trochę mnie znudziło, odepchnęło brakiem partnera do wspólnej zabawy.
Forced Showdown pozwala, abym nie musiał się przejmować brakiem pomocy. Gram zupełnie sam i to ode mnie zależy jak rozwinie się sytuacja, w której znajduje się bohater oraz jego towarzysz. Rozgrywka single player to jest to.
Wiele osób mówi, że gra jest droga, ale zastanówmy się nad tym jak ją ocenić i czy cena jest sprawiedliwa.
Do Twojej dyspozycji będzie dużo zawartości:
+ 3 obszerne kampanie z różnymi obszarami i przeciwnikami
+ 4 bohaterów o odmiennych umiejętnościach
+ 3 towarzyszów, którzy nie będą stać i patrzeć, ale pomogą w walce
+ ogromną ilość kart, które modyfikują rozgrywkę bezpośrednio przed każdą miniareną (około 50 mam odblokowanych po 4h, a to nie koniec)
+ karty mają poziom common, rare oraz supreme
+ są karty dedykowane tylko określonemu bohaterowi
+ pseudo rogue-like
+ świetna grafika
A teraz minusy:
- narrator z czasem się nudzi
- drobne spadki frame rate przy dużej ilości przeciwników np. z 32fps do 26fps
Ocena ogólna 9/10. Solidna gra. Niesamowicie dopracowana. Świetnie wyglądająca.

Nie mam pojęcia jak to się uu mnie znalazło, ale gra jest przyjemna i można się odmóżdżyć trochę. Bardzo przyjemnie udźwiękowiona.

Great game, nominated it to the best Arcade award.

Cały tekst tutaj >>
Forced Showdown okazał się dla mnie nie lada zaskoczeniem. W sumie podszedłem do niego trochę jak dzik do jeża, a skończyłem w roli zakochanego kundla. Zaniżam żywotność przeciwników, dobieram karty pieszcząc w sobie duszę kolekcjonera i ginę raz po raz, tylko po to, by jeszcze bardziej zakleszczać się z syndromem jeszcze jednego razu, który jest tu mocny. Jeśli lubisz, będziesz zadowolony, jeśli nie, być może polubisz. teraz jeszcze tylko te questy zrobić. Dobrze jest.

super