Final Fantasy XII: The Zodiac Age

Pierwszy raz FFXII ogrywałam na PS2, co było bardzo dawno temu. Cieszę się, że mogłam pograć w tę grę znów, na dodatek odświeżoną wersję.
Na wstępie chcę dodać, że jest to remaster, a nie remake, więc gra nie jest całkowicie zrobiona od zera - poza nieco lepszą grafiką, ulepszonymi dźwiękami czy nieco przekształconymi systemami (np. niektóre dropy przedmiotów) nic więcej się nie zmieniło.
Trzeba wziąć pod uwagę to, że jest to mimo wszystko bardzo stara gra, dlatego pisząc tą recenzję będę starała się mieć to na uwadze.
W skrócie:
Uwielbiam tę odsłonę Final Fantasy. Jest to jedna z lepszych odsłon (moje top 5), ale jednak nie najlepsza.
Polecam ją każdemu miłośnikowi jRPG i Final Fantasy. Świat (jak na tamte czasy wydania gry) jest ogromny, postaci są świetnie napisane i osobiście lubię system walki jaki jest w tej części.
Zalety:
• Wygląd postaci. Cała stylistyka i wygląd bohaterów jest bardzo oryginalny i kocham ten styl. Głównym artystą był Akihiko Yoshida (znany także z serii Nier czy Vagrant Story).
• System Gambit. W skrócie programowanie działań postaci (np. jeśli sojusznik ma mniej niż 50% HP, użyj zaklęcia Cura). Bardzo niedoceniony system, który przez wielu był znienawidzony. Ale jeśli komuś nie odpowiada, zawsze można to wyłączyć dla każdej, lub wybranej, postaci.
• Archaiczny, poetycki, jakby Szekspirowski ton i styl wypowiedzi postaci.
• Duży i rozbudowany świat.
Wady:
• Brak listy (panelu) z aktywnymi zadaniami pobocznymi (nie mam na myśli Hunts), np. Cockatrice Round-Up / Escape czy Lost Cactoid. Dlatego warto sobie to notować lub od razu po aktywowaniu od razu je ukończyć.
• Brakowało mi nieco więcej interakcji między bohaterami. Wiem, że gra była ograniczona przez starszą generację konsol i z wielu rzeczy twórcy musieli zrezygnować, ale nadal np. w FFX, FFX-2 czy nawet XVII było więcej tych interakcji.
• Niby Vaan jest głównym bohaterem, jednak czasem miałam wrażenie, że jednak jest nim Bash lub Ashe.
Poza tym Penelo wydaje się być najzbędniejszą postacią w całej grupie...
• W grze jest ukrytych wiele "mechanik" i innych rzeczy, o których się nie dowiesz wprost lub opowie o tym jedna czy dwie postaci (co można łatwo przegapić), np. monographs, jak odblokować zamkniętą strefę Henne Mines czy zero tutoriala jak działają Quickenings (w sensie samemu przetestować poza walką pierwszy raz) itp.
• Nieaktywne postaci dostają License Points, ale nie EXP. Jest to problematyczne, bo po około 55 poziomie leveluje się topornie wolno.
Nie jest to gra online, a system grindu i levelowania jest okropnie zbyt wolny. Maksymalny poziom postaci to 99, a po 55 jest już masakra. Niby do wymaksowania całej gry wystarczy ok 65-70 poziom, ale nadal fakt jest taki, że jest to zbyt wolne. Fakt, wrogowie nie skalują się z naszym poziomem - oprócz 4 wrogów używających techniki Growing Threat (która podwaja ich poziom względem naszego). Jednak jeden z nich jest najtrudniejszym opcjonalnym bossem w grze, którego pokonanie daje trofeum (osiągnięcie), więc analogicznie będąc na 99 poziome poziom wroga się już nie zwiększy (bo dla wszystkich 99 jest najwyższy).

Stary dobry Final Fantasy, czyli fajna fabuła, dobrze zrobiony rozwój postaci a i dobrze zbudowany świat.

Zgaduje że dokładnie coś takiego widzi pan Wojtek Suchodolski po zażyciu lepszej wiadomości z białej buteleczki. I to ogółem jest, fajna. Fajna. Niespodzianka.
O Choooooolera.
A teraz lecę się pakować bo do Choroszczy nie zdążę.

Jedna z najlepszych części FF

Solidne jRPG

+