Factorio

Polecam serdecznie wszystkim którzy chcą zrezygnować z podstawowych potrzeb fizjologicznych i życia towarzyskiego na rzecz rozbudowywania fabryki - cracktorio uzależnia bardziej niż fentanyl. The factory must grow.

Po 11 godzinach mogę stwierdzić, że DLC 10/10 (nie doszedłem do ani jednego nowego elementu i budowałem podstawowową bazę i negocjowałem z miejscową fauną).

Factorio to gra, która zaczyna się niewinnie – stawiasz sobie kilka koparek, trochę taśmociągów, parę piecyków… A zanim się obejrzysz, twoje życie zamienia się w obsesję na punkcie doskonałego zarządzania produkcją. Pamiętasz te czasy, kiedy myślałeś, że godzinę przed snem poświęcisz na szybką partię? Tak, to już przeszłość. Teraz wchodzisz do gry, żeby 'tylko poprawić jedną rzecz', a kończysz o 3 nad ranem, zbudowanym imperium i kubkiem zimnej kawy, która przypomina, że miałeś iść spać pięć godzin temu.

Cały świat Factorio to jedno wielkie pole bitwy między twoim pragnieniem doskonałości a chaosem, który sam tworzysz. Początkowo myślisz: 'Okej, zbuduję prostą linię produkcyjną.' I nagle taśmociągi zaczynają wyglądać jak spaghetti. Tylko że zamiast sosu masz ropę naftową, a zamiast makaronu – stalowe rury, które próbujesz upchnąć przez szczeliny tak małe, że nawet światło ma problem się tam przecisnąć.

Nie zapominajmy o wrogach! O, ci cudowni kosmici, którzy przychodzą niszczyć twoje starannie zaplanowane fabryki. Najpierw walczysz o przetrwanie, ale potem, gdy twoje linie produkcyjne zaczynają się rozrastać, stajesz się tyranem technologicznym. Przeprowadzasz małą inwazję na ich ziemie, bo, hej, kto potrzebuje lasów, skoro można je zamienić na kopalnie żelaza? To jest przecież naturalna kolej rzeczy, prawda?

Gdy już myślisz, że masz wszystko pod kontrolą, wprowadzają cię w tajniki produkcji zaawansowanych materiałów, logistyki, robotów i pociągów. A wtedy zdajesz sobie sprawę, że jesteś jak orkiestrator symfonii przemysłowej, gdzie każda sekunda opóźnienia w dostawie surowców przyprawia cię o dreszcze. Pociągi zderzają się w widowiskowych katastrofach, a twoje zrobotyzowane fabryki potrafią się nagle zbuntować i wysyłać produkty nie tam, gdzie trzeba, co prowadzi do momentów, gdy masz ochotę wyłączyć komputer i iść uprawiać ogródek. Ale zamiast tego, po prostu budujesz więcej pociągów.

W Factorio każdy etap produkcji to jak kolejny poziom piekła Dantego, tyle że zamiast ognia i siarki masz niekończące się stosy miedzi i stali. Zanim się obejrzysz, twój ekran przypomina jedno wielkie mrowisko, w którym tylko ty wiesz, co się dzieje. No, przynajmniej tak ci się wydaje.

Ocena: 11/10 – polecam każdemu, kto uważa, że sen i życie społeczne to przecenione luksusy. Jeśli lubisz planować, budować, niszczyć i zaczynać od nowa, Factorio jest dla ciebie. Ale ostrzegam – ta gra sprawia, że zaczniesz patrzeć na swoje życie jak na nieskutecznie zarządzaną linię produkcyjną.

Piękna gra o niszczeniu ekosystemów obcych planet poprzez budowanie jebitnych fabryk oraz przez ostrzeliwanie kosmicznych robali bombami atomowymi itd.
Polecam
-J.F.K.

Polecam. Gdybym miał wybrać jedną grę, która miałby ze mną zostać na resztę życia. Była by to gra Factorio.

„Factorio” to doskonała gra dla miłośników strategii i automatyzacji. Jej złożoność, różnorodność rozgrywki i satysfakcjonujące mechaniki sprawiają, że jest to tytuł, który potrafi wciągnąć na długie godziny. Jeśli szukasz wyzwania i możliwości kreatywnego myślenia, „Factorio” to pozycja obowiązkowa.
Będą śniły się taśmociągi xD

Najlepsza Gra w jaką grałem jeśli chodzi o złożoność kombinacji. Przy niej można stracić poczucie czasu.
Nie posiadam lepszej i bardziej wciągającej gry.