Deus Ex: Human Revolution

Human Revolution to absolutnie fantastyczna historia i znakomity gameplay. Gra która jest czymś więcej niż tylko grą. Nie zestarzała sie przez te 13 lat za bardzo, miło było wrócić do niej po wielu latach.

Podchodziłem do tej gry parę razy, zwykle odrzucała mnie od prologu ,ale w 2024 r. dałem jej szanse i , no cóż grafika jest fatalna (ale klimatyczna) , system walki taki sobie ( to bardziej skra danka) , gra jest linowa staro szkolna w prowadzeniu fabuły , wiecznie irytująca za małym eq , lubiąca się wysypać do pulpitu ( niezbyt dopracowana technicznie) , ale ... kreacja świata przedstawionego i fabuła wciąga na długie godziny , podobne uczucia miałem do Vampire the masquarade bloodlines , straszyła bugami , liniowością a wciągała na długie godziny fabuła i klimatem. Tu jest tak samo.

Gra na początku trochę betonowa, lecz po pierwszym bossie lepsza zagrałem w tę grę, bo ktoś powiedział, że jest lepsza od cyberpunka 2077 nie zgadzam się w zupełności, bo nie wiem pod niby jakim względem XD jedynie fabuła komuś mogła bardziej przypasić, która akurat jest dobra trochę szpiegowska.
Moja ocena to wahanie między 6,5 6,9/10 to moja osobista opinia PS koleś zrobił spolszczenie do tej gry na steamie na medal nalezą mu się gratulacje.
GRA NIE PODEJDZIE KAŻDEMU!!!!

Tragiczna optymalizacja "Director's cut", na szczęście nie popsuła mojej zabawy. Klimat nie do podrobienia, miło było powrócić do gry po prawie 10 latach i bawić się tak samo dobrze jak za pierwszym razem.

I might have never asked for this (nudge-nudge), but I'm enjoying it nonetheless.
What I surely haven't asked for, is the dogsh*t integration of DLC into main game. Just garbage.

Zacznijmy od narzekania.
Bardzo brakowało mi statystyk naszych działań. Ilu przeciwników uśpiliśmy, a ilu uśmierciliśmy, czy nieostrożnie uruchomiliśmy alarm itd. Ponieważ informacje na ekranie czasami są zbyt małe i pojawiaj się za krótko wiec nie koniecznie jestem pewny co zrobiłem.
Mapa ma dość okropną topografie niszczącą imersje. Mamy wiele dróg do penetracji lokacji, ale poziomy skonstruowane są strasznie sztucznie. W ogóle czuć tu toporność wcześniejszych odsłon. W szczególności gdy przez całą grę staramy się być niewidoczni jako pacyfista, aż tu nagle musimy walczyć z bossami ( na szczęście jest system Tajfun ). Niszczy to perfekcjonizm skarania. Podczas drugiej wizyty w Chinach możemy opcjonalnie ocalić towarzysza, ale wiąże się to z potyczką na czas z grupą ponad dziesięciu przeciwników którzy już atakują. Jest możliwość zrobić to bez ofiar. To trudne, ale bardzo satysfakcjonujące i jeden z lepszych momentów tej produkcji.
Pierwszorzędny model głównego bohatera. Dobra historia z niezłymi postaciami. Bardzo fajny początek kiedy wracamy z L4 do pracy. Można było poczuć dużą imersje będąc w Sarif Industrial. Adam nie jest chłopakiem z nikąd. Jak i w pracy tak i na ulicach spotyka znajomych z którymi wiąże większą lub mniejszą przeszłość. I te zażyłości towarzyszą nam do końca gry.
Zdolności i gadżety które odblokowujemy są efektywne i potrafią umilić grę.
Podoba mi się ekwipunek w którym ważna role ogrywa ułożę przedmiotów by był w stanie się pomieści. Z kolei baterie które trzeba ciągle ładować batonami lub odczekiwać już irytowały.
Z piętnaście lat temu grałem w dwa pierwsze Deus’y. Być może to dla niektórych będzie profanacja, ale wtedy dla mnie były to bardzo słabe gry. Bunt Ludzkości za to jest dobry i bawiłem się nieźle.

Gra godna jak mleczko boże. Można się wcielić w cyborga J00R który szuka swej ukochanej Krysi misi. Na przeciwnym jemu wysłane są jednostki KNU4, ale że dla cyborga nogi się zginają to jest im wstanie takie liście strzelać że z wersalki spadają. Fabuła i rozgrywka podobała się dla mnie jak szczurek dla mlecznej furii.