Darksiders II

Darksiders 2 opowiada historię Śmierci, jednego z jeźdźców apokalipsy, który widząc co się dzieje na ziemi podczas zstąpienia Wojny, chce mu pomóc i uwolnić go oraz ocalić przed Sądem Ostatecznym.
Śmierć wraz ze swoimi towarzyszami rumakiem Rozpaczą oraz wroną Prochem rusza do walki zarówno z siłami piekieł jaki niebios by pomóc bratu.
To gra z rodz. TPP/Hack'and'slash w której robimy miłą dla oka rozróbę.
Klasycznie mamy poziomy/areny i walczymy z przeważającymi siłami wroga oraz z Boss-ami lokacji.
PLUSY+
+Walka.
+Niezła historia.
+Zagadki.
+Mnogość przeciwników.
+Wygląd bohatera.
+Grywalność.
+Słabo się starzeje.
+Ładne Panie w grze. ;)
MINUSY-
-Niektóre lokacje to puste miejsca z przeciwnikami.
-Czasami zbyt dziwne bronie.
-Trzeba dużo namachać się mieczem by odblokować to co chcemy.
-Czasami zdarzają się bugi, oraz jakieś dziwne glicze graficzne.
-Czasami sama Crashuje.
-Przy Alt+Tab gra się wyłącza.
Polecam 7/10
Gra warta zagrania, lecz trzeba uważać na bugi i crashe.
Przy 70-75% gry dążyłem już do końca, bo trochę się nudziłem.

Darksiders 2 to trzecioosobowa gra akcji z elementami RPG.
Gramy jako Śmierć, jeden z czterech Jeźdźców Apokalipsy który ma za zadanie znaleźć sposób na uwolnienie swego brata Wojny i uchronienie go przed Sądem Ostatecznym z ramienia Rady Spopielonych.
Grę rozpoczynamy w Lodowej Krainie która jest swoistym samouczkiem, dowiadujemy się tu jak walczyć, przemierzać teren przy pomocy parkouru, jak przyzwać naszego konia Rozpacz, jak rozdawać punkty umiejętności czy jak otworzyć ekwipunek.
Po samouczku trafiamy do Krainy Kuźni gdzie tak naprawdę zaczyna się nasza gra, tu dostajemy pierwsze zadania zarówno główne jak i poboczne, otwiera się także przed nami pierwsza całkiem pokaźnych rozmiarów mapa, podzielona na sektory które otwierają się razem z postępem fabularnym.
Gra podzielona jest w sumie na eksplorację, walkę oraz rozwiązywanie zagadek połączone z parkourem.
Każda kraina do jakiej trafiamy jest tak zbudowana aby warto było do nich wracać, gdyż niektóre przejścia są zablokowane do czasu aż otrzymamy określoną umiejętność która pozwoli nam ominąć daną przeszkodę.
Dostępną w grze mamy Krainę Kuźni ( swoisty leśny region ), Królestwo Umarłych ( szarobura pustynia pełna nieumarłych ), Bezświetle/Ziemia ( obumierająca anielska kraina oraz pozostałości Ziemi po apokalipsie, dzielą jedną mapę ), Kraniec Cieni ( kraina pokryta spaczeniem i ogniem piekielnym, zdecydowanie najmniejsza kraina, chociaż ma parę fajnych rozwiązań)
Rozwój postaci można podzielić na 3 segmenty: nasz ekwipunek, drzewko umiejętności oraz ulepszenia szkoleniowe.
Ekwipunek dzieli się na 7 części:
- Kosy (broń główna)
- Broń dodatkowa ( można tu wybierać między rękawicami bojowymi, glewią, ostrzami na rękawicach, maczugami, toporami, pazurami czy młotami )
- Naramienniki
- Pancerz ( najczęściej jakieś nogawice z pasem )
- Rękawice
- Buty
- Talizmany
Każda z części ekwipunku posiada podstawowe statystyki takie jak obrona czy obrażenia, ale dodatkowo mogą wzmacniać zdrowie, odporność, magię, siłę postaci, modyfikować szanse na egzekucje albo obrażenia krytyczne ale i potrafią odblokowywać nowe zdolności jednak kosztem utraty dodatkowych bonusów ( przedmioty takie dają tylko umiejętność, reszta statystyk jest równa 0 aby nie były zbyt niezbalansowane )
Podczas etapów na Ziemi do dyspozycji dostajemy również anielską kuszę automatyczną oraz piekielny granatnik ( mają nieograniczony zasobnik amunicji, jednakże całkiem szybko się przegrzewają )
Drzewko umiejętności podzielone jest na dwie sekcje:
- Herolda ( skupia się na obrażeniach oraz walce kosami )
- Nekromanty ( skupia się na przyzywaniu tarczy śmierci, ghulów oraz nieumarłych wron )
Ulepszenia szkoleniowe jak je nazwałem to dodatkowe ciosy bronią lub szkolenia dotyczące określonego oręża które zdobywa się u odpowiednich npc.
Nasza postać posiada też umiejętności typowo fabularne takie jak oswojoną wronę zwaną Prochem która wskazuje nam kierunek zadania, wcześniej wspomnianego konia Rozpacz który znacznie przyspiesza eksplorację. Oprócz tego z postępem fabuły dostajemy dodatkowe zabawki takie jak pistolet ( użyteczny zarówno podczas walki jak i do zagadek środowiskowych ), Uchwyt Śmierci który pozwala duchowo łapać się niektórych powierzchni jak i przyciągać przeciwników do nas, lub też przyciągać się do nich. Dalszych umiejętności nie będę wymieniał aby nie spoilerować za bardzo, ale wszystkie są niezbędne aby ukończyć grę, żadna nie jest dodana aby po prostu zwiększyć ich ilość.

9/10

Przyjemna gierka tak jak poprzednia część lecz mechanika biegania po ścianach i wspinania często się buguje co powoduję frustrację przy etapach parkourowych.

Świetne action-adventure z pięknie zaprojektowanym światem, fantastyczną muzyką, inteligentnym level designem i bardzo satysfakcjonującą walką. Gra wyróżnia się ogromem osobowości, a masywna kampania pełna wyzwań i (w większości) świetnych bossów oraz dużo zawartości dodatkowej gwarantują długie godziny rozgrywki.

Jest to kwintesencja gry (jest tym czym gra powinna być, jest miodna, bez polityki, bez mikropłatności i zawiera wszystkie dlc). Mamy losowy drop, zagadki, bijatyki. Gra ma dobre tempo i mocno wciąga. Ma też minusy, ale radość z rozgrywki to 10/10.

Generalnie ograłem grę do bólu, stworzyłem mega koksa nekromantę, który zabijał samym spojrzeniem i 100 poziomów tygla zrobiło się samo. Potrzeba było na to jednak trochę czasu i wytrwałości (czyta: taj opcja jest dla masochistów). Wynik był taki, że moja postać miała 107% szansy na magiczne trafienie krytyczne i 572% więcej obrażeń od magicznego trafienia krytycznego. Czysta moc.

Zagadki są przednie, tworzenie postaci jest przyjemne, zagadki wciągają, bijatyki i rozgryzanie technik bossów też ciekawe. No chyba, że grasz śmiercią nie tylko z nazwy, to nawet na najwyższym poziomie trudności po prostu zabijasz wszystko jednym klawiszem, serio. Jako, że stworzenie takiego potwora kosztuje wytrwałości, to jest to po prostu nagroda za cierpliwość.

Muzyka w tej grze to jednej z najmocniejszych atutów. Jest niesamowita, wpada w ucho, a wręcz zachwyca.

Historia jakaś jest, banalna, mało ważna, ale wszystko trzyma się kupy.

Najgorszą rzeczą w samej grze jest system znajdziek. Nie zaznacza ich na mini-mapie, są bardzo ważne dla wzmocnienia postaci, a potem odszukanie wszystkich nawet z poradnikiem to męczarnia. Ja grając w grę + i mając to na uwadze, skopiowałem listę znajdziek z każdego poradnika i odznaczałem już te, które znalazłem, dzięki temu wracałem już tylko po te, których nie zebrałem oszczędzając tonę czasu (nie musiałem sprawdzać już każdego miejsca, bo gra nie informuje gdzie już podnieśliśmy znajdzkę).

W grze jest trochę gliczy, można też czitować, ale kompletnie nie polecam, gdyż gra jest generalnie prosta.

Teraz to co jest najgorsze w grze. Oprócz gliczy mamy błędy. Czasem poważne, ale nic z czym nie można sobie poradzić. Najważniejsze na początek to zblokować grę na maksymalnym odświeżaniu 120Hz. Szybsze odświeżanie powoduje, że gra staje się niegrywalna. Nie można np. chodzić po winoroślach na ścianach czy też pojawiają się błędy uniemożliwiające ukończenie gry. Do tego polecam grać na łatce publicznej (taka beta do włączenia na Steam). Tu już jest bardzo ok, poza tym, że czasem wywali do pulpitu, ale nie częściej niż w RDR2. Czasem też po dłuższym graniu krzaczą się dźwięki i trzeba zrestartować grę.

Jest to jednak nic w porównaniu z tym co daje nam ta gra. Szczerze polecam. Make death great again!

Jedna z najlepszych gier jakie są, obok God of Wara, Topka, polecam!