Children of Morta

Children of Morta to wyjątkowa gra, która zgrabnie łączy w sobie elementy akcji, przygody i narracji fabularnej. Wyprodukowana przez studio Dead Mage i wydana przez 11 bit studios, ta epicka opowieść o rodzinie Bergsonów, stróżach górskiego światła znanej jako Morta, zachwyca zarówno wizualnie, jak i emocjonalnie.
Wcielając się w rolę członka rodziny Bergsonów, gracze zostają wplątani w walkę o ocalenie świata przed mrocznymi siłami, które zagrażają spokojowi Morta. Każdy członek rodziny ma swoje unikalne umiejętności i historię, co nadaje grze bogactwo postaci i różnorodność rozgrywki. Odkrywanie sekretów rodzinnych, eksploracja niezwykłych lokacji i starcia z potężnymi przeciwnikami to tylko część tego, co oferuje Children of Morta.
Jednym z najbardziej fascynujących aspektów tej gry jest jej losowo generowany świat, który sprawia, że żadna sesja rozgrywki nie jest taka sama. Nieprzewidywalność poziomów i wydarzeń dodaje świeżości i wyzwań nawet po wielu godzinach gry. Ponadto, głębia fabularna, którą odkrywasz poprzez interakcje z postaciami i znalezienie tajemniczych artefaktów, sprawia, że świat Morta staje się naprawdę fascynujący i pełen tajemnic.
Grafika w grze jest po prostu oszałamiająca. Pikselowa stylistyka doskonale oddaje atmosferę mrocznego, ale zarazem pięknego świata, który eksplorujesz. Animacje postaci i efekty specjalne są płynne i dynamiczne, co sprawia, że walka jest ekscytująca i satysfakcjonująca.
Ścieżka dźwiękowa również zasługuje na pochwałę. Muzyka doskonale komponuje się z akcją, budując napięcie w trakcie walki i atmosferę podczas eksploracji. Narracja jest również solidna, chociaż niektórzy gracze mogą oczekiwać jeszcze większej głębi w historii.
Jednakże, mimo tych zachwycających aspektów, Children of Morta nie jest pozbawiona wad. Niektórzy mogą odczuwać, że gra może być czasem powtarzalna, zwłaszcza w późniejszych etapach rozgrywki. Ponadto, dla niektórych graczy trudność gry może być zbyt wysoka, co może prowadzić do frustracji.
Children of Morta to niezwykle satysfakcjonująca gra, która oferuje emocjonującą akcję, fascynujący świat do odkrycia i poruszającą historię o rodzinie i poświęceniu. Pomimo pewnych niedoskonałości, jest to pozycja obowiązkowa dla fanów gier akcji i przygody, którzy szukają czegoś wyjątkowego i porywającego.

good adventure for singleplayer, but for multi its only casual fun. You cannot get what you gain in multiplayer if you are not the host

Children of Morta kupiłem na Steamie pewnie gdzieś w okolicach premiery. Pamiętam jak jarałem się oglądając pierwsze trailery, a potem gameplaye i niestety pamiętam także moje rozczarowanie, gdy okazało się, że więcej radości sprawia mi oglądanie tej gry, aniżeli granie w nią. Wszystko się zmieniło wraz z zakupem Switcha. Poszukując jakiś ciekawych tytułów na krótkie półgodzinne posiedzenia, znów wpadłem na Children of Morta. I to był moment, gdy pokochałem tę grę.
Jest to najprawdziwszy "rogalik", który czerpie garściami z czołowych przedstawicieli gatunku, ale przez ogromny nacisk na warstwę fabularną i mocno linearny progres w odblokowywaniu dodatkowej zawartości, całość nabiera kształtu semi-RPG (ciężko to inaczej nazwać, ponieważ RPGiem bym tej gry nie nazwał, ale ma mnóstwo elementów charakterystycznych dla tego gatunku) - i to uważam za ogromny plus Children of Morta, ponieważ gra z każdym kolejnym podejściem nabiera coraz większej głębi, co dodatkowo buduje "podniecenie" z obcowania z nią.
Plusów zabawy z grą jest rzecz jasna dużo więcej, ale każdy kto myśli nad jej zakupem, powinien sam odkryć jak bardzo zaskakująca potrafi być. To w końcu recenzja, a nie opis gry, więc niech każdy zachęcony moją rekomendacją sam rzuci okiem na grę, bo jest zdecydowanie warta każdej złotówki.
Jednakże Children of Morta nie jest tytułem pozbawionym wad (chociaż trafniej byłoby powiedzieć, że to jej cechy, nie wady) - co poniekąd tłumaczy czemu na Steamie mam raptem +/- 5 godzin gry, gdy na Switchu playtime dobija powoli do 100 godzin. Mianowicie, Children of Morta to tytuł, który sprawdza się najlepiej jako "przerywnik" między dłuższymi czynnościami lub po prostu "zabijacz czasu" np. podczas podróży. Ciężko byłoby wyjąć komputer z kieszeni, włączyć Children of Morta i zacząć grać jak gdyby nic, co nie stanowi problemu w przypadku konsol przenośnych. Sama rozgrywka także jest przeznaczona raczej do krótkich posiedzeń przez to, iż szkielet gry pomimo wszystko oparty jest na "rogalikowym" szablonie zabawy. Wyjątkiem jest tylko kilka pierwszych godzin kampanii, gdy poznaje się bohaterów i historię świata, ale wszystko potem jest już starą, dobrą rozgrywką w "rogalika". Tempo gry jest sprawiedliwie dawkowane, a sterowanie precyzyjne jak żyleta - szczególnie przy sterowaniu za pomocą analogów. Oczywiście można podłączyć pad do komputera, usiąść sobie i grać, ale uważam, że to właśnie ta "przenośność" pozwalająca grać w grę w dowolnym miejscu, gdy tylko mamy chwilę wolnego czasu, jest tym co nadaje grze takiej wartości.
Podsumowując - Children of Morta to dosłownie roguelike, hack'and'slash i RPG w jednym. Pewnie przy innym ułożeniu planet byłby to co najwyżej średniak aspirujący do najlepszych, ale jakimś cudem Dead Mage udało się stworzyć produkcję, która w moich oczach jest na równi z najlepszymi grami gatunku, deklasując je całkowicie pod względem klimatu opowieści i spójności na linii bohaterowie-świat-opowieść. Polecam każdemu sprawdzenie tego tytułu, z delikatnym zaznaczeniem, że dużo lepiej sprawdza się jako produkcja na konsolę przenośną, aniżeli gra przeznaczona do maniakalnej stacjonarnej rozgrywki, ale pewnie i w tej roli Children of Morta mógłby powalczyć z najlepszymi :)

Gra intryguje swoją hybrydowością – z jednej strony jest rougelite’em, z drugiej zaś posiada postępującą fabułę. Takie połączenia kiedyś stanowiłyby eksperyment, dzisiaj są raczej punktem wyjścia do udoskonalenia formuły lub stworzenia czegoś nowego. W tym przypadku jednak połączenie wydaje się naprawdę specyficzne.
Bowiem element stanowiący rougelite, ze swoją powtarzalnością poziomów, rozgrywką typu hack and slash nie do końca zdaje się współgrać z wydarzeniami fabularnymi, które wprowadzają zmiany do świata przedstawionego jak i możliwości mechanicznych oferowanych w grze. Wraz z postępem (naznaczonym głównie kolejnymi rozgrywkami w dostępnych lokacjach) historia posuwa się do przodu, oferując nam nowe postaci i ulepszenia do wykorzystania.
Odczuwamy w związku z tym pewien dysonans – historia wydaje się rozjeżdżać z podejmowanymi przez nas wysiłkami w trakcie kolejnych wypraw do tych samych lochów i opuszczonych miast. Odpowiednie rozwinięcie poszczególnych postaci czy dokładanie do rozwoju pasywnych statystyk poprzez rozbudowę domu rodzinnego protagonistów wymaga zwyczajnego i powtarzalnego grindu. Podkreślić trzeba przy tym, iż nie jest on nachalny, a grę można skończyć w kilkanaście godzin.
Pozostawia jednak to poczucie pewnego niedosytu, może delikatnego zakłopotania – czym właściwie chciała być Children of Morta. Co jest uczuciem nieco zawodzącym, gdyż gra co do zasady spełnia swoje zadanie – stanowi prostą, przyjemną rozgrywkę, zwłaszcza gdyż umożliwia grę w parę osób. Co ważniejsze, system kooperacji jest zrealizowany w miarę sensownie. Mamy dostęp do wspólnych postępów również w oddzielnych zapisach, a rozgrywka nie odznacza się opóźnieniami dla żadnej ze strony. Również kwestia podziału dóbr zdobywanych w trakcie odwiedzin w lochach wydaje się sprawiedliwa, co jest ważne w tego typu tytułach.
Pod względem mechaniki walki gra… na pewno nie może równać się z takimi tytułami jak Hades. Z drugiej strony to przyrównanie z najlepszymi w tej kategorii, nie znaczy więc, iż Children of Morta zasługuje na niską ocenę. Sterowanie wydaje się nieintuicyjne, podobnie jak reakcja gry na wprowadzany przez nas wkład w trakcie gry (korzystałem z klawiatury i myszki). Niektóre przyciski zdają się być ignorowane, a ataki czasem trudne do uniknięcia, mimo iż nie spodziewalibyśmy się takiego efektu. Co ważne, pod względem oprawy dźwiękowej – w grze brakuje tzw. audio cues, które informowałyby nas o nadchodzących atakach itp. Jest to przeoczenie, które znacząco wpływa na rozgrywkę, gdyż nasze ciało automatycznie zdaje się reagować na tego typu dźwięki. Tutaj tego zabrakło.
Świat przedstawiony, jak i dostępne w grze postaci przyciągają nas do rozgrywki. Zapadają w pamięć, a nawet jeśli gra nie jest zbyt hojna w oferowanych nam informacjach – to, co ostatecznie oferuje jest wystarczające do zżycia się z rodziną głównych bohaterów. Pozytywnie ocenić należy dostępne w grze poboczne zadania, które dodają smaczku w trakcie wypadów polegających na tłuczeniu potworków (poza jednym zadaniem, które wymagało wielu podejść, aby wreszcie wylosował się przedmiot…). Na plus zasługuje również wykorzystanie niego innego typu fantastyki niż standardowego, znanego dla świata zachodniego. Nie zaznamy rewolucji kulturowej w tym temacie, ale delikatną odskocznię, i to wystarcza.
I tymi ostatnimi słowami można właściwie skwitować całą tę grę. To wystarcza. Nie zachwyca, ale też nie irytuje. Spełnia swoje zadanie, zwłaszcza w towarzystwie.

Well done rougelike, with big scale narrative design. Atmospheric, romantic and with juicy combat, where every character feels different and has own skilltree. And there are alpacas.

A solid rougelite. Decent story, pretty art and an ok gameplay. The only issue I have is the balance of different characters or rather lack thereof. Ranged characters feel way stronger than melee characters.

This game is awesome! Beautiful graphic and sound design. Gameplay is juicy, and it’s a perfect combination of rouge-like and Diablo like games. Story is simple but not boring, it’s very heartwarming and focused on members of family, their story, not some evil or good force…
AND! Co op mode is more than perfect for this game!
100% recommend