Battlefleet Gothic: Armada

Solid game: 7.5/10
Pros: nice campaign, strategic and tactical maps, nice visuals
Cons: mission are becoming repetetive, some missions are broken (like retrieve data where you can loose in one second as during the warp process enemy can retrieve data again).

Great ship battle simulations and very deep Warhammer 40k feeling. Greate game!

Tak jest to produkt o w klimacie sinece fiction a dokładnie w stylu rtsu warhammer 40.000. To gra bardzo wciągająca i rozbudowana w dosć dużym zakresie żebu osiągnąć duży stopień zadowolenia w zakresie wyborów i urozmaiceń rzeczy do wyboru w urzytku. Mamy gre wojenną i kirujemy rozwojem własnej armi. Mamy z kim walczyć i możemy długo walczyć. Jak dla mnie to gra dająca ogromny progres w rozwoju i motywacji do dalszej pracy nad sombą i swoim hobby. Polecam ten produkt serdecznie dla wszystkich zainteresowanych tym typem rozgrywki.

Battlefleet Gothic Armada – wpadłeś na chwilę w moje łapska a zostałeś na dłużej. Nie pisałbym tej recenzji gdyby nie moje Indomitus Crusade na drodze poznania wszystkich gier z uniwersum WH40k na steamie. Nie lękajcie się, wierni obywatele imperium gdyż ten tytuł staje na wysokości zadania!

Sam fakt że powtórnie skończyłem go po siedmiu latach rozłąki mówi samo przez siebie.

Panie Suchy, ale co jest wyjątkowego w tym tytule?
Siadaj, mały szczylu, mam Ci historię do opowiedzenia.

Battlefleet był grą którą kupiłem na wyprzedaży w formie fizycznej, bardzo ładne wydanie swoją drogą. Czy grałem wtedy w inne gry z tego uniwersum? Dawn of War oraz trochę w Dawn of war 2. Nie znałem dogłębnie lore, znałem tylko ogólnikowe fakty o imperium, coś tam o chaosie, coś o wiecznej wojnie i to że imperator na wiecznym tronie sobie zdycha, ale umrzeć nie potrafi. Teraz, po 7 latach od zagrania po raz pierwszy wróciłem w glorii i chwale by znowu przyjąć całą potęgę imperialnej floty na klatę. Znam już więcej faktów, historii i dlatego gra mi się o wiele lepiej niż za pierwszym razem. Czy znajomość uniwersum jest tak bardzo potrzebna? Oczywiście że nie! Bawiłem się trochę lepiej ale tak samo przednio jak za pierwszym razem!


O co w tym wszystkim chodzi? O walki, starcia ogromnych statków poczynając od fregat które mają 1km długości po przepotężne pancerniki których długość sięga, bagatela, 5km. Okręty są potężne, zróżnicowane i piękne graficznie. Nikt mi nie powie że latające gotyckie katedry z olbrzymimi armatami nie są majestatyczne. Nawet moja żona która nie jest fanem wh40k doceniła Ich piękno, a tła? Są wspaniałe! Wszystko to pięknie się łączy w przesyt dla oka i dla uszu. Jako że jest to kolejna adaptacja bitewniaka, tyle że w kosmosie to starcia rozgrywają się w płaszczyźnie 2d z modelami 3d. Otchłań kosmosu jest płaska ale taka jest geneza Battlefleet Gothic do którego figurki zostały wycofane w 2014, co mnie bardzo smuci :(.

Każde starcie jest ograniczone punktami za które wystawiamy flotę do walki, dlatego musimy rozsądnie przemyśleć co możemy wystawić. Multum frakcji, Imperium jest najbardziej średnie, dobre we wszystkim ale niezbyt wyróżniające się jakąś cechą, wolne okręty które mogą przyjąć solidne baty, dobre uzbrojenie, dobre wartości taranowania i te torpedy! Nic tak nie cieszy jak dobrze ustawiony okręt który trafia całą salwą we wrogi statek kosmiczny. Mamy też eldarów, chaos, orków, Tau, kosmicznych marines i każda frakcja potrafi się diametralnie różnic od innych. Na Multi świetnie grało mi się orkami, bitne chłopacy dają radę i za pomocą ogromnych dział siałem spustoszenie w szeregach wrogich jednostek. Mamy też kampanie, o matko, ta kampania!

Ten klimat, ta muzyka, jakie to jest dobre! Mamy dwunastą krucjatę Abadona Profanatora, typ sobie wymyślił że wreszcie rozwali cały sektor a galaktyka spłonie bo mu tak szeptali Bogowie Chaosu do uszka jak spał w najlepsze. Jest wredny, przepełniony pychą i chce mu się spuścić wpierdol także antagonista wspaniały. Zaczynamy jako początkujący admirał, Spire który dzięki naszej pomocy powoli pchnie się na drabinie imperialnej marynarki. Odblokowujemy kolejne statki, kolejne ulepszenia, nasza załoga dostaje doświadczenie, możemy przypisać konkretne stronnictwa do okrętów co daje nam solidne bonusy. Oprócz misji fabularnych rozgrywamy kolejne potyczki w których musimy przejąć dane, rozwalić całą flotę nieprzyjaciela, uciec okrętem flagowym, przeprowadzić konwój, jest także bombardowanie sił planetarnych chaosu. Nawet mamy wybór fabularny! Aktorzy głosowi spisują się na medal, szczególnie Spire i Inwizytor Horst.

Bierzcie i kupujcie czym prędzej, jest jeszcze druga część ale to inna historia i inna recenzja.

Bardzo fajna grafika w bitwach, wybuchy i latające torpedy. Gram jako odskocznia od gier strategicznych.

Bardzo długa kampania. Klimat Wh40k

fajna gra tylko trochę wymagajonca